"Ach wat doet onze taal de dieren toch vaak onrecht aan"

Het middagjournaal van Chris Dusauchoit

Vandaag zou ik het graag met u hebben over het trieste lot van de Californische bruinvis.  Ach wat doet onze taal de dieren toch vaak onrecht aan!  Dat ‘Californisch’ mag wel kloppen maar bruinvis slaat werkelijk als een slagroomtaart op een sluisdeur.  Het is geen vis, het is een zoogdier, een dolfijn en hij is helemaal niet bruin hij is helemaal grijs.  ’t Is een kleintje met schattige dikke donkere lijnen rond zijn stompe mondje en rond zijn ogen.  De Spaanse benaming is veel aardiger, daar heet hij Vaquita, of kalfje.  Ze leven in de Golf van Californië, tussen het schiereiland Baja California en Mexico.

Helaas. Het dier komt met vlag en wimpel als eerste over de streep in de categorie meest bedreigde zeezoogdier.  Er blijven er nog amper zestig van over, denken ze.  Dat is evenveel als er eenden zijn op een doorsnee dorpsvijver.

Ze hebben het opgegeven.  We weten dus bijna niets over deze dolfijn, alleen dat het zo’n typisch geval is dat natuurbeschermers de kast op jaagt door maar om de twee jaar vruchtbaar te zijn, lang te dragen en nog veel langer te zogen.  We weten dat de mannetjes enorme testikels hebben die ook nog eens groeien in het paarseizoen, maar dat is bij veel dolfijnen zo, mocht u dat interesseren.

De Vaquita is eigenlijk het slachtoffer van een vis, de totoata , die zonder dat die vis er iets kan aan doen het dolfijntje mee de dieperik in sleurt. De vaquita komt in de netten terecht waarmee illegaal op die totoata wordt gevist. Die is als soort ook bijna het hoekje om omdat de Chinezen zich blauw betalen voor zijn blaas.  Ze maken daar visblaassoep van.  Bij de betere Chinees met de uitgebreide kaart het gerecht nummer 158.  De visblaas van de totoata is onwaarschijnlijk duur en kenners noemen het ook wel eens ‘zeecocaïne’. 

Verschillende instanties zijn nu aan het bekvechten of de regering er een paar moet vangen om er in gevangenschap mee te kweken of om het allemaal blauw blauw te laten en naar huis te gaan voor een kop koffie, het is toch te laat.  Ik voorspel dat de Chinezen visblaassoep zullen eten zolang de voorraad strekt.  En dat de mensen zullen ruzie maken tot ze geen enkel vaquitaatje meer vinden.