"Al mijn tattoos vertellen mijn verhaal over depressie, en daar wil ik nu iets positiefs van maken"

Het begon allemaal toen ik 10 jaar was. Ik werd gepest. 12 jaar later weet ik nog altijd niet waarom. Het was alsof ik leefde in een nachtmerrie. Ze zeiden gemene dingen en gooiden zelfs voorwerpen naar me. Er waren ook problemen thuis. Ik zag en hoorde dingen die ik als 10 jarig meisje niet zou mogen horen of zien. Ik kon nergens terecht en ik werd kwetsbaar. 

Die kwetsbaarheid nam ik mee naar het middelbaar en de hogeschool. Ik leefde in mijn eigen wereld. Ik had weinig vrienden en gaf mezelf daar de schuld van. Ik vertrouwde mezelf niet, dus hoe kon ik iemand anders vertrouwen? Ik was alleen in mijn eigen wereld en dat was ok voor me want ik wist niet beter.

Tot een docent mij aansprak. Ze zag de kwetsbaarheid en zag dat het niet ok ging met me. Zo ben ik in contact gekomen met een psycholoog en heb ik me laten opnemen in een psychiatrie voor jongeren met een depressie. De opname was mijn redding... 

Maar, ook het zetten van verschillende tattoos. Want al mijn tattoos vertellen mijn verhaal over depressie, en daar wil ik nu iets positiefs van maken, door ze trots te tonen en te vertellen dat je er uit kan geraken als je hulp zoekt.