Brief aan de terrorist: "U heeft me nog meer doen inzien dat ik elke dag moet plukken"

U bent laf, of zoals men tegenwoordig zegt, u bent een loser.

Op 22 maart ontnam u 35 onschuldige kinderen, vrouwen en mannen het leven. U pakte tallozen de vreugde van het leven voor altijd af, u takelde vele anderen lichamelijk en mentaal voor altijd toe. Ik was bijna nummer 36 geworden. Het toeval heeft me gered.

Toen ik de eerste explosie hoorde op de luchthaven wilde ik eerst mensen in nood, schreeuwend voor hun leven, gaan helpen. Maar ik zag mijn pasgeboren baby voor me en ben gaan schuilen. Negen seconden later ging de tweede bom af. U waande zich een heilige, een man met een missie. In werkelijkheid bent u een tragische, zielige dood gestorven en weldra zal niemand nog aan u denken.

Leegte is wat er overblijft. Ik zag paniek in de ogen van de hulpverleners die via hun portofoon vernamen dat er nog een verdachte rondliep. Vals alarm, zo bleek.

Plots hoorden we een luide explosie, een gevoel door merg en been, veel luider dan de ochtendlijke ontploffingen. Ik stuurde naar mijn geliefden: ‘Ik hou van jullie, vergeet dat nooit’ en wachtte tot het plafond op ons zou neerstorten. Maar er gebeurde niets. Het was een derde bom die door de ontmijningsdienst tot ontploffing was gebracht.

De angst als ik tussen menigten loop, de nachtmerries, ze blijven terugkomen. Als een sadistisch monster dat zijn vreugde haalt uit het openrijten van wonden wanneer ze net beginnen te helen. Maar vergis u niet. Ik paste mijn leven niet aan. U heeft mijn geloof in vrijheid en pluralisme alleen maar versterkt. U heeft me nog meer doen inzien dat ik elke dag moet plukken. Ik ga toleranter door het leven, geef nog meer om naasten en koester de diep verankerde waarden waarop onze maatschappij gebouwd is meer dan ooit tevoren.

Maanden later ontving ik uit Finland een doosje met manchetknopen waarin geografische coördinaten gegraveerd staan. Ze leidden me naar de locatie waar in 2017 een kinderziekenhuis de deuren zal openen. Het briefje in het pakket was ondertekend door de Fin die ik op 22 maart ’s avonds naar de luchthaven van Amsterdam heb gebracht, zodat hij, net als ik, zijn familie weer spoedig in de armen zou kunnen sluiten. Hij schreef: ‘Als teken van waardering, als herinnering aan wat ons is overkomen en als boodschap voor onze toekomstige generaties dat er, ondanks alles, vooral veel goeds op aarde is.’

"Brief aan de terrorist" verscheen gisteren in De Standaard.