"Dat is propaganda, en ik hou daar eerlijk gezegd wel van"

Carl De Keyzer was ooit acht maanden in Siberië voor zijn project 'Zona'. "Ik heb daar een vijftigtal kampen bezocht. En op een bepaald moment kwam ik bij een zogenaamd demonstratiekamp, waar westerse journalisten en fotografen traditioneel worden rondgeleid, waar iedereen in mooie uniforms rondlopen, de buitenmuur geschilderd is en er degelijk eten geserveerd wordt. In dat ene kamp was nota bene een perfect ingericht tennisveld. Het leek wel een soort Club Mediterranée!"

Het leek wel een soort Club Mediterranée!

"Ik vroeg aan die commandant: dat is zeker voor officieren? Nee nee, dat is uiteraard enkel voor de gevangenen, zei hij." Waarop Carl zijn kans greep: "Kan ik eens een match fotograferen?" Geen probleem, was het antwoord. "Ze hebben toen direct twee gevangenen opgesnord met splinternieuwe Nike-uniformen en tennisrackets. Die hadden duidelijk nog nooit gespeeld. Want ze gingen aanvankelijk allebei aan dezelfde kant van het net staan. En na 5 minuten stond iedereen zich een beetje blind te staren. Er ontbrak nog iets. Een tennisbal."

Er ontbrakt nog iets. Een tennisbal.

Een uur lang hebben ze het hele kamp afgezocht, maar geen bal gevonden. "Toen kregen die gevangenen de opdracht om dan maar te spelen zonder bal. Die hebben daar genant lang een soort mime uitgevoerd, alsof ze tennis speelden. Dat was heel bizar. Ik had het eigenlijk moeten filmen. Natuurlijk is dat propaganda. Maar ik hou daar eerlijk gezegd wel van. Het levert soms hele mooie beelden op. Gelukkig heb ik er dan ook een mooie foto aan overgehouden."

Zie hier de foto van de tennissende gevangenen.

Zie hier de foto van Nelson Mandela waar Carl naar verwijst in zijn verhaal over het Wereld Economisch Forum in Davos, waar hij in 1997 één van de officiële fotografen was.