Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

ontbreekwoordenboek

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

Wonderland

De invloeden van Hooverphonic

ma 31 okt. - 11:58

Hooverphonic viert feest. De band bestaat 20 jaar en ter ere van dit jubileum brengt de groep een dubbel-cd uit, ‘The best of Hooverphonic’. Een mooie gelegenheid voor Annelies om samen met bezieler Alex Callier terug te blikken op zijn muzikale oeuvre en de inspiratiebronnen van de band.
Raymond Geerts (links) en Alex Callier (rechts) bij Annelies

Alex Callier: “Het is moeilijk om één invloed op Hooverphonic te plakken, er zitten er zoveel in. Als je 'Jackie Cane' hoort, dan hoor je een spaghettiwestern, maar dan hoor je ook John Barry-invloeden en Beatles-invloeden. De gitaar doet dan weer denken aan James Bond. Als kind was ik daar erg grote fan van, en de gitaar in de themesong van Bond vond ik altijd enorm cool.  Het is wat twangy, ook wat vuil maar toch niet té vuil, en zeer dreigend. Die vibe komt in veel nummers van ons terug.”  

Alex Callier: “Een goede stem moet herkenbaar zijn, maar moet toch verschillende klankkleuren en manieren van zingen hebben om te blijven boeien. Zo ben ik bijvoorbeeld een enorme fan van Björk, maar ik kan geen twintig nummers van haar achter elkaar luisteren, want dan heb ik er echt genoeg van. Een stem die veel persoonlijkheid heeft maar tegelijkertijd genoeg plaats laat aan het nummer zelf, dat is een heel belangrijke blend. En ik vind dat Geike en Noémie dat perfect hebben.” 

Alex Callier: “De stem van Dionne Warwick vind ik bijvoorbeeld perfect. Die is zeer herkenbaar, en toch heeft ze erg veel verschillende nummers ingezongen. Ze zingt altijd perfect gebalanceerd: genoeg emotie maar niet te veel, en ze kan ferm uithalen, maar nooit te sterk. Burt Bacharach heeft mijn muziek op die manier ook veel beïnvloed. De liedjes die hij schreef blijven jaar na jaar steeds actueel, en je kan de songs begrijpen zonder een sterke kennis van het Engels nodig te hebben.”

Alex Callier: “Het nummer ‘Boomerang’ is eigenlijk mijn ode aan The Bangles en The Travelling Wilburys. Die laatste band is een mega-supergroep met leden die allemaal populair waren in de jaren 60, en die dan in de jaren 80 besluiten om samen muziek te maken. Dat gaf een bizarre kruisbestuiving tussen die twee periodes. Dat gevoel zit ook duidelijk in ‘Boomerang’, waar de gitaar bijvoorbeeld heel sixties klinkt, maar toch te afgewerkt om het volledig te zijn. Ik hou wel van dat soort mengvormen. Zo weet je niet exact in welke tijd de muziek is gemaakt, en hopelijk wordt dat nummer uiteindelijk dan ook tijdloos.” 

Het volledige interview met Alex Callier kan je hieronder beluisteren.

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet