Paul Demets

Proxima b

Vlak onder ons, vlak boven de bodem waarin we
een afdruk nalaten als in een matras: het stof dat ons
lichaam leest. En wij die de gevaren ruiken als dieren
onder de lakens. Iemand zou ons hier naar de keel kunnen

grijpen, een mes planten in de rug. Zouden we
dan een kwartslag maken, de ander proberen te raken,
van ons afbijten, geen lippendienst bewijzen bij ademnood?
Hoe eenvoudig het hier is om iemand naar het leven te staan.

We ledigen het hier tot de bodem. Onze lichamen geen schuiloord.
Laten we, zegt iemand, de boel de boel en elders onze bedden
plaatsen. Kijken waar het naar nieuw leven geurt. Hoe goed
om drijvend, armen en benen wijd, te laten begaan.

We kunnen binnenskamers elders zijn en met een ander
slapen. Wat binnen het blikveld valt, is wat je niet kent
en weet. Niet daar, maar hier glimt een andere planeet.

Paul Demets