De bende van Annemie
“Ik ben het meisje dat de wonden kwam helen”
di 14 mrt. - 1:49
Het raakt haar omdat ze vindt dat de dood teveel doodgezwegen wordt. “Ik ben zelf geboren met de dood. Toen ik nog niet geboren was, hadden mijn ouders twee zonen en twee dochters. Mijn moeder dacht op een gegeven moment: het gezin is rond.”
Mijn moeder dacht op een gegeven moment: het gezin is rond.
“Maar op een bepaald moment, ergens in de zomer, vond er een verkeersongeluk plaats. Een van de dochters, genaamd Ingeborg, werd aangereden door een wagen en is gestorven. Mijn ouders vertelden me later over de periode daarna. Dat was een hel.”
De hel duurde tot de verjaardag van haar moeder. “Mijn moeder stond met de drie kinderen bij de begraafplaats. Mijn vader zat op de grond te wenen. En plots, te midden van dat verdriet, ontstond er ruimte voor iets nieuws in hun leven. Het leidde tot liefdesnacht, midden in het rouwproces. Negen maanden later is er een meisje verwekt. Dat meisje was ik. Ze hebben het meisje ook Ingeborg genoemd, wat tot een hoop verwarring heeft geleid.”
Negen maanden later is er een meisje verwekt. Dat meisje was ik.
Was Ingeborg dan een soort van vervangkindje? “Ja, misschien wel. Ik ben het meisje dat de wonden kwam helen.”
Natuurlijk zorgde het ook voor veel druk op Ingeborgs schouders. “Het heeft me jaren gekost om ermee om te leren gaan. Ook mijn ouders hadden het er moeilijk mee. Ze noemden mij ook niet Ingeborg maar Mieke. Maar tegenwoordig zie ik het als iets krachtigs. Soms vallen de puzzelstukjes veel later pas in elkaar.”
Soms vallen de puzzelstukjes pas veel later in elkaar.