Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

"Ik hoop dat Majd, waar hij ook zal zijn, ooit zijn 90ste verjaardag mag vieren, samen met zijn vrienden"

ma 23 jan. - 1:09

Journaliste Phara De Aguirre vierde gisteren de verjaardag van haar 90-jarige vader en haar 10-jarige kleindochter...
"Ik hoop dat Majd, waar hij ook zal zijn, ooit zijn 90ste verjaardag mag vieren, samen met zijn vrienden"
Maandag 23 januari, mijn vader wordt 90 vandaag, zijn jongste kleinkind Marie wordt tien. We hebben hen gisteren gevierd. Een zondag, dat feest wat makkelijker. Het was mooi om zien, jong en heel oud die samen kaarsjes uitblazen, hij in zijn rolstoel, zij op haar nieuwe balletschoenen waarmee ze na het blazen pirouettes ging draaien.
Tien jaar, zo oud of beter zo jong was mijn vader toen hij in 1937 in volle Spaanse burgeroorlog met twee broers en honderden andere kinderen op een boot werd gezet, weg van de bommen die Franco door de Duitse luchtmacht op Baskenland liet vallen. Ik probeer me voor te stellen dat ik het zelf zou moeten doen als moeder, een kind van tien laten vertrekken zonder dat je weet wanneer je hem of haar zal terugzien. Over mijn lijk, denk ik.
En toch doen ouders het, ook vandaag nog. Ik heb vorig jaar een Syrische jongen ontmoet die zeven was toen hij werd meegegeven met een zogezegde oom en in een rubberboot de zee overstak. Zijn ouders hadden niet voldoende geld om de overtocht voor het hele gezin, zes personen, te betalen. Dus stuurden ze hun oudste zoon vooruit, in de hoop dat hij in Europa zou geraken en de rest van de familie via gezinshereniging zou mogen volgen. Hun zoon is al anderhalf jaar veilig en wel in ons land, zijn ouders, broer en zussen wachten in Istanbul op de nodige documenten.
10 jaar heeft mijn vader in Baskenland gewoond, 80 jaar in België. Nu en dan krijgt hij een kleinkind over de vloer dat voor een of ander vak iemand moet interviewen die gevlucht is. Een jaar geleden was mijn jongste zoon aan de beurt. Hij vroeg mijn vader of hij zich snel thuis had gevoeld, las ik in zijn verslag. Mijn vader vertelde dat het moeilijk was omdat hij en zijn broers de taal niet kenden en hij eindigde met het zinnetje : 'Wat ook opmerkelijk was, is dat ik nooit echte Vlaamse vrienden had zoals ik er in Baskenland had.’ 
Hetzelfde hoorde ik uit de mond van Majd, 16 jaar en van Aleppo gevlucht naar ons land. "In Syrië", zei hij mij, "had ik veel vrienden en deed ik veel activiteiten. Hier heb ik weinig vrienden en maar één activiteit." En als ik hem vraag hoe hij de toekomst ziet, zegt Majd: "In Syrië dacht ik veel over mijn toekomst, maar nu is alles kapot. Hier denk ik niet meer aan de toekomst, ik denk aan vandaag en aan morgen, maar niet verder."
Ik hoop dat Majd, waar hij ook zal zijn, ooit zijn 90ste verjaardag mag vieren, samen met zijn vrienden. 

Phara de Aguirre

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet