"Ik koester mijn herinneringen aan Syrië"

"Ik koester mijn herinneringen aan Syrië"

"Ik koester mijn herinneringen aan Syrië. Ik heb er liters thee gedronken, heb er flamenco-lessen gevolgd, mijn ogen uitgekeken in de soeks, ... Als ik zie wat er nu gebeurt in Damascus, dan heb ik tranen in mijn ogen, want dat klopt helemaal niet met het beeld dat ik er van heb."

Drie van de goede vrienden die ze maakte in Syrië is ze nu opnieuw gaan opzoeken. 

"Het zijn jonge, hoogopgeleide Syriërs, die meer democratie in hun land wilden. Ze wilden ook absoluut geen vluchteling genoemd worden. In de eerste plaats willen ze gewoon hun waardigheid behouden. Maar aan de andere kant hebben ze wel veel van hun idealisme verloren. Ze hebben hun geloof in de internationale gemeenschap verloren."

Ze hebben gestreden voor meer mensenrechten in hun land, en nu kent iedereen Syrië omdat IS er zit, niet om dat er een dictator zit die zijn eigen volk onderdrukt.

"Hun leven stond stil"

Toen ze haar vrienden van toen ging opzoeken, stelde ze vast dat hun leven bijna had stilgestaan. Ze waren veranderd ook.

"Ik heb de laatste tien jaar in België doorgebracht, heb een leven opgebouwd, ben getrouwd en heb een zoontje. Zij moeten nu opnieuw beginnen."

"Maar het zijn geen hulpeloze vluchtelingen: zij willen aboluut terug naar Syrië. Maar niemand kan natuurlijk voorspellen hoe lang dat duurt." 

"Dyma heeft dat heel mooi verwoord:" 

Ik heb door de oorlog geleerd om de kleine dingen te appreciëren en er nu het beste van te maken.

Marieke ging eerst naar Azziz, die naar Duitsland vluchtte vanuit Syrië. Beluister het hele interview en het gesprek met Azziz hieronder: