"Ik was te jong om de repressie te plaatsen, maar oud genoeg om het te beleven"

Verdoodt’s vader was één van de topfiguren van de collaborerende organisatie DeVlag, de Deutsch-Vlämische Arbeitsgemeinschaft. Hij vluchtte op tijd weg naar Argentinië. Zijn vrouw stierf onderweg. Drie kleine kinderen lieten ze in België achter.

Ik was op zesjarige leeftijd feitelijk weeskind. Te jong om het te kunnen plaatsen, maar oud genoeg om de repressie te beleven

Verdoodt herinnert zich vooral de sfeer, de haat, de huizen die in brand stonden. En personen. “Vier mannen vielen ooit ons huis binnen om de schrijfmachine van mijn vader te stelen. Ze hebben me toen met een geweer bedreigd.” Eén van de vier mannen ontmoette hij enkele jaren geleden toevallig in de wachtkamer van zijn huisarts.

Wat doe je op dat ogenblik? Kwaad worden heeft geen zin. De man wist wellicht niet meer wat hij had gedaan

Nooit heeft Verdoodt zijn vader over de feiten en zijn rol in de oorlog kunnen aanspreken. Zijn vader stierf in Argentinië en diens dagboeken verdwenen. In zijn familie werd daar moeilijk over gesproken. “Het zit diep. Het zit in de stilte. Mijn geluk is dat ik historicus ben. Ik heb alles kunnen leren."

Voor Verdoodt moet collaboratie benaderd worden als een feit, een ideologische ontsporing. “Collaboratie en criminele feiten mogen niet goedgekeurd worden.” Maar hij roept op voor meer begrip. “Er bestaan maar 2% heiligen en 2% duivels en alles daartussen is misschien in de collaboratie betrokken omdat ze toen niet beseften in welk avontuur ze terecht kwamen."

Voor een historische documentaire reeks zoekt Canvas getuigenissen over de repressieperiode in België.