"Ik zou vandaag niet meer de voetbalclubvoorzitter zijn die ik vijf jaar geleden was."

Bart Weekers is zelf voorzitter geweest van zo'n jeugdvoetbalclub. "Je ziet dat je ploeg ineens succes heeft, je club wordt groter, je velden worden mooier, je trainers mogen cursussen gaan volgen, maar dan sluipt de ambitie binnen. En op een gegeven ogenblik heb je zoveel kindjes dat je keuzes moet maken, en komt er een A- en een B-ploeg. En dan staan er ouders aan je deur die vragen waarom hun kind nu ineens met andere kinderen moet gaan voetballen."

Met zijn eigen kinderen heeft Weekers intussen ook de andere kant van het verhaal leren kennen. "Waarbij je eigen kind dus niet goed genoeg meer is om z'n plaats in de selectie te behouden. En dan wisselt zo'n kind op zijn twaalfde van sporttak, komt bij een andere club terecht en dan zie je dat daar net hetzelfde mechanisme speelt. Er is al jaren geïnvesteerd in jonge kinderen, en dan komt er ineens een twaalfjarige bij die het abc van die nieuwe sport nog moet leren."

Bart Weekers heeft ook lessen getrokken uit zijn ervaringen. "Ik zou vandaag niet meer de clubvoorzitter zijn die ik vijf jaar geleden was. Die bewust voor professionalisering koos, en de opdeling tussen A- en B-ploeg verdedigde. Ik besef het belang van topsport en het detecteren van talent, maar naast elitesport blijft breedtesport ontzettend belangrijk. Het heeft zo'n grote impact op gezondheid, bewegen, leren met elkaar omgaan. Het is belangrijk dat zoveel mogelijk mensen aan sport blijven doen, en dus moet een club zoals die waar ik voorzitter van was voluit kiezen voor de breedtesport."