"Integratie is iets dat van twee kanten moet komen"

Nozizwe kwam acht jaar geleden naar België. Ze sprak geen woord Nederlands. Dat is nu wel anders. Ze beheerst de taal perfect. De afgelegde weg was echter niet evident. "De eerste dagen waren overweldigend, want iedereen sprak hier een andere taal. Dat was confronterend," geeft ze aan. 

"Ik heb heel snel gevoeld dat er veel van mij verwacht werd." Eén heel boze buschauffeur maakte dat voor haar duidelijk. Ze was twee weken in België en kon hem niet in het Nederlands duidelijk maken dat ze geen abonnement had. Daarop benadrukte de chauffeur dat ze niet lui mocht zijn en niet kon verwachten dat hij zich aanpaste aan haar. "Dan ben je sprakeloos."

Ik vind het heel goed dat je dingen verwacht van nieuwkomers, maar we moeten ook begrijpen dat integratie een verhaal is dat van twee kanten moet komen."

Daarmee verwijst ze naar de Chiro waar haar moeder haar inschreef. "Daar stonden alle mensen open om met mij te babbelen, ook al zei ik heel de tijd foute zinnen," zegt Nozizwe.

"We moeten allemaal een beetje positief zijn en appreciëren dat iemand de moeite doet om de taal te leren. Nieuwkomers stoten op nog zoveel meer moeilijkheden. Als je hen af en toe eens zegt dat ze het goed doen, gaan we al veel vooruit," denkt ze.

Een beetje steun kan heel motiverend werken. "Ik kon daarvoor gelukkig op mijn moeder rekenen. Mensen die dat niet kunnen, geven zonder die steun veel gemakkelijker op." In die zin ligt er dus een belangrijke verantwoordelijkheid bij autochtonen.

Beluister hieronder het volledige audiofragment.