Duo 7: Jody Bau en Roxane Dupont

Helden ‘op sokken’

Het spreekwoord ‘alle begin is moeilijk’  is zeker van toepassing bij dit avontuur. Het vinden van een geschikt onderwerp was dan ook niet zo eenvoudig. Toegegeven, het thema ‘levenslang leren’ biedt een waaier aan mogelijkheden, maar het is net door die verscheidenheid niet zo gemakkelijk. Na wekenlang brainstormen –gelukkig kwamen Jody Bau en ik pas deze week aan bod- vonden we uiteindelijk hét onderwerp. Ik moet stilletjes bekennen dat ik mijn deelname aan de wedstrijd niet meer zag zitten, tot ik uiteindelijk het juiste onderwerp vond en recht op mijn doel ben afgegaan!

‘Levenslang leren’ is grotendeels mogelijk dankzij het digitale tijdperk waarin wij ons bevinden.

Mijn Waalse partner Jody Bau en ik besloten daarom  ons te verdiepen in de evoluerende technologie in het onderwijs. Jody wou graag wat meer te weten komen over Wazzou,  software om kinderen al spelend iets aan te leren. Ik dacht eerder aan Virtual Reality (VR), omdat mij dat toch wel altijd heeft geboeid. Helaas heeft VR volgens mij bij ons, in tegenstelling tot bij onze noorderburen, een serieuze  schop onder de kont nodig. Het onderwerp VR belandde dan ook snel bijna volledig in mijn figuurlijke papiermand! Door mijn research naar VR kwam ik toevallig uit op een artikel over technologie in de geneeskunde. Toen wist ik het meteen: ik maak een reportage over robotchirurgie.

Als je meer wil te weten komen over robotchirurgie, dan moet je gegarandeerd afspreken met dokter Alexander Mottrie. Hij is één van de grondleggers van robotchirurgie in Vlaanderen. Het werd geen gewoon gesprek! Voor ik het wist, stond ik in doktersoutfit in het operatiekwartier naast een gigantische robot, die wat weg had van een ijzeren octopus. Ik heb drie ingrepen dapper ‘getrotseerd’ en het was zo interessant dat ik tussendoor dacht journalistiek in te ruilen voor robotchirurgie… Na de derde operatie zonk de moed me echter in de schoenen en was ik toch wel opgelucht dat ik met een microfoon mocht rondhollen in plaats van twee uur ononderbroken te opereren. Mijn respect voor chirurgen is alleen maar gegroeid: zeker geen bangeriken. Het zijn dokters die vastberaden moeilijke situaties aanpakken. Helden ‘op sokken’ zeg maar (zie foto).

Na mijn avontuur in het OLV ziekenhuis van Aalst besloot ik naar ORSI Academy te trekken, een centrum waar chirurgen opgeleid worden tot robotchirurg. Zeker geen alledaags centrum. Eén van de weinige centra in Europa en daardoor  niet alledaags te noemen. Chirurgen van over de hele wereld zakken naar Melle af om er robotchirurg te worden. Zo sprak ik met een Mexicaan en twee Italianen, die speciaal voor deze opleiding naar ons landje afzakten.  

Dit verhaal begon wat aarzelend, maar gaandeweg werd het een voltreffer. Ik ben zo blij dat ik heb doorgezet, want dit was een onvergetelijke, leerrijke en positieve ervaring.