"Mensen liggen niet meer wakker van oerwoudgeluiden"

Een curiosum

Paul Beloy speelde in de jaren 70 en 80 in de Belgische eerste klasse. Toen was hij, samen met enkele andere spelers, een curiosum in België.

"Eerst waren we met twee zwarte spelers in België, iets later waren we met drie. Toen hoorde je helemaal niet zoveel racisme."

Maar ondertussen lijkt het wijdverspreid te zijn. En wat erger is, we staan er niet meer bij stil, zegt Frank Van Laeken:

"Men staat er niet bij stil dat men het roept en niemand ligt er wakker van, zo blijkt uit een enquete."

volgens die steekproef vindt 1 op 4 mensen het helemaal niet erg dat er racistische dingen worden geroepen.

"Het is geweld"

Lilian Thuram, ex-voetballer en jarenlang Frans international, heeft het over geweld. Het mag dan geen fysieke gevolgen hebben, psychisch doet het wel pijn. Als blanke moeilijk voor te stellen, maar voor iemand die het meemaakt erg moeilijk, zegt Frank Van Laeken.

Paul Beloy kreeg zelf eens een banaan naar zijn voeten gegooid:

"Toen deed ik er heel erg nuchter over. Ik nam de banaan en gooide ze weg."

Maar ik weet zeker dat veel mensen er kapot van zouden zijn.

Volgens Frank Van Laeken zouden we er met zijn allen veel meer aan moeten doen: 

"Als iemand oerwoudgeluiden roept: ga er naartoe en zeg hem te zwijgen."