Propaganda met een penseel

Daar hangt werk van hem, dus we moeten er voorbij gelopen zijn. Maar we zijn er dus voorbij gelopen. Achteloos. Wegens onopvallend. Of, dat kan ook, omdat nooit iemand ons er op heeft gewezen waarom de schilderijen van Hendrick De Clerck mooi en interessant zijn.

Dat is nu wel gebeurd. Dank u, Katharina Van Cauteren, voor uw boek “Politiek en Schilderkunst” over die nobele onbekende Hendrick De Clerck. Nooit opnieuw zullen wij achteloos voorbij zijn werk lopen. Nu zullen wij Kijken met een Hoofdletter. 

Niet omdat het werk van De Clerck plots bijzonder mooi is. Dat is het niet echt, al valt er over smaken en kleuren niet te twisten. Maar niemand zal ontkennen dat Hendrick De Clerck in de schaduw blijft van zijn tijdgenoot Rubens.

Maar hij is wel interessant, want De Clerck schilderde in opdracht van de Aartshertogen Albrecht enIsabella. Katharina Van Cauter grijpt zijn werk aan om uit te leggen hoe schilderkunst toen functioneerde. Verheerlijking van de macht, daar kwam het op aan. De schilder behaagde zijn opdrachtgevers. Een jachttafereel is nooit gewoon een jachttafereel, de Maagd Maria is nooit enkel de Maagd Maria, altijd is er een link naar Albrecht of Isabella. Zelfs als De Clerck een poedelnaakte godin Diana schildert, doet hij dat om de kuisheid van Isabella te bezingen. Het betreft hier pure politieke propaganda. Imagebuilding. 

Straf boek. En Katharina Van Cauter schrijft in haar inleiding dat ze zélf ook blij is dat het af is, want dat ze na jaren en jaren studiewerk stilletjes aan af wil van de Hendrick De Clerck-sleur. Het is genoeg geweest, schrijft ze. Nog één keer, Katharina, zaterdag in Interne Keuken.