Richard Ashcroft - These people

Ook opvallend: Richard Ashcroft laat 'These people' verschijnen op zijn eigen platenfirma Righteaus Phonographic Association. Hij had dus kennelijk genoeg van de traditionele labels. Hij is daar niet alleen in en bovendien: de platenverkoop stelt niet echt veel meer voor.

Misschien dat daar ook een deel van de verklaring ligt van de depressie waar Ashcroft de voorbije jaren mee af te rekenen kreeg. We wisten al langer dat hij passioneel is. Alleen toont hij dat zelden of nooit en komt hij bij gevolg over als zo'n typische arrogante Brit.

Dat hij zijn vijfde album 'These people' noemt draagt niet echt bij tot een positieve beeldvorming, maar we kunnen gewoon de muziek laten spreken. Ashcroft doet meermaals verwoede pogingen om stadionanthems te produceren, meet meezingbare "yeah yeah's" en net iets te vaak zijn er grootste arrangementen verzonnen, wat jammer is, want Ashcroft weet als geen ander hoe je met eenvoudige middelen een sterke song neerzet. They don't own me, Picture of you en Ain't the future so bright zijn daar goede voorbeelden van.

Hij kan het dus nog steeds.