"Tot mijn eigen verbazing stond ik plots in de top tien van de wereldranglijst"

Monami heeft wel meer met Goffin gemeen: ze komen allebei uit het Luikse, ze hadden in hun beginjaren dezelfde coach...

Het was nooit haar doel geweest om de top tien te halen, maar in haar topjaar 1998 kwam die plaats ineens binnen handbereik en dan wou ze er wel alles voor doen, natuurlijk. In de US Open kreeg ze een eerste kans maar greep ze er net naast. Kort daarna, op het tornooi van Tokio, werd ze ziek. Ze besloot af te zeggen voor het daaropvolgende tornooi in Filderstadt. Maar de directeur van Filderstadt belde haar op om haar te overtuigen toch mee te doen, omdat hij absoluut alle spelers uit de top 20 op zijn tornooi wou. Ze zei dat ze echt te ziek was en zich niet meer kon inschrijven, maar de man gaf haar een wild card. Dus besloot ze mee te spelen, zonder enige verwachting. 

Tot haar eigen verbazing klopte ze Venus Williams in de achtste finales. De volgende ronde moest ze tegen Martina Hingis, toen de nummer 1 van de wereld. In de kleedkamer had ze gemerkt dat Hingis sukkelde met haar enkel, en toen dacht ze "meisje, wacht maar, ik laat je alle hoeken van het terrein zien". Monami won zowaar, en duikelde de top tien binnen, op plaats negen. Een beetje en stoemelings, dus. "Loslaten helpt soms om je doel te bereiken", besefte ze toen. En ze is de tornooidirecteur van Filderstadt eeuwig dankbaar. 

Eén minpuntje: de beelden van haar stuntzege waren over heel de wereld te zien, behalve in België. Dat vond ze toen wel sneu.