Julian en Adrian Riester (foto) waren lid van dezelfde kloosterorde en werkten 40 jaar lang als klusjesman op de St. Bonaventure Universiteit in New York. De tweelingbroers kwamen in 1919 kort na mekaar ter wereld - wie eerst was wilden ze niet vertellen - en overleden afgelopen donderdag allebei aan hartfalen, met enkele uren verschil.
De woordvoerder van de universiteit noemde hun quasi simultaan overlijden 'almost a poetic ending'.
Poëtisch, maar niet toevallig? Want een mens hoort de vreemdste verhalen over eeneiige tweelingen. Dat ze, ondanks hun identieke genen toch verschillende vingerafdrukken hebben. Of dat de meeste identieke tweelingen tot het einde van hun leven heel dicht bij elkaar in de buurt blijven. En dat ze, als ze bij hun geboorte gescheiden werden, in hun keuzes en gedragingen toch geweldig overeen blijken te komen.
En dat ze zelfs buitenzintuigelijk met elkaar in contact staan: als de ene een been breekt voelt de andere dat ook, zelfs als ze honderden kilometers van mekaar gescheiden zijn.
Wetenschap of fictie? Laten we dat vragen aan de professor die van het tweelingenonderzoek zijn levenswerk heeft gemaakt. Zie ook het Oost-Vlaams Meerlingenregister.
