Van Frank Sinatra tot Ike & Tina Turner

‘Strangers In the Night’ mag dan wel zijn beste verkochte single zijn, op de voet gevolgd door ‘My Way’, toch maakte Ol’ Blue Eyes zijn beste werk in de tweede helft van de jaren ’50, toen hij samenwerkte met orkestleider en arrangeur Nelson Riddle. Zijn opmerkelijk coole stem en onnavolgbare frasering smolten verleidelijk samen met de breedvoerige omlijsting. Frank Sinatra zong schijnbaar achteloos, alsof het hem nauwelijks moeite kostte de standards in een stijlvol jasje te stoppen. Op albums als ‘In the Wee Small Hours’ of ‘Songs For Swingin’ Lovers’ zingt hij zijn hoogstpersoonlijke vorm van grootstadblues met een glas whisky in de hand en een sigaret tussen de vingers. Muziek die het best tot haar recht komt wanneer de lichten gedempt zijn.

Dichteres en singer-songwriter Patti Smith wordt wel eens The Godmother of Punk genoemd. Ze was dan ook een graag geziene gaste in punkrocktempel CBGB en op haar debuut ging ze er keihard tegenaan met soms in vitriool gedrenkte teksten, tot grote voldoening van producer John Cale. ‘Frederick’ staat op haar vierde album ‘Wave’ en is opgedragen aan haar latere echtgenoot Fred ‘Sonic’ Smith, gitarist bij de harde rockband MC5. Melodisch is het liedje schatplichtig aan Bruce Springsteens ‘Prove It All Night’, maar The Boss vond dat niet erg, want eerder hadden ze samen de hit ‘Because the Night’ geschreven.

 

Brian Wilson kon uren luisteren naar de intro van dit kleinood, gefascineerd als hij was door de Wall Of Sound-productie van  Phil Spector, de al even geniale als gevaarlijke klankentovenaar. Jeff Barry en Ellie Greenwich leverden het basismateriaal voor de hit ‘Be My Baby’ van The Ronettes, het trio rond Ronnie Spector. Inderdaad, de vrouw van!

‘Born To Run’, het derde album van Bruce Springsteen, zorgde voor de grote doorbraak. Op zijn vorige platen had The Boss soms iets te nadrukkelijk zijn best gedaan om de nieuwe Bob Dylan te worden, maar op zijn million seller gooide hij de tekstuele ballast overboord, terwijl de aanstekelijke songs baadden in een Wall of Sound-achtige productie. Springsteen had goed geluisterd naar het studiowerk van Phil Spector. De plaat ademde de troosteloosheid uit van Amerikaanse grootsteden, maar bood ook hoop en ontsnappingsmogelijkheden. Wanneer alles uitzichtloos blijkt, springen we in de auto en scheuren we door de nacht. “Tramps like us, baby, we were born to run.” Hoewel je hem waarschijnlijk al honderden keer gehoord hebt, blijft de titelsong boeiend van begin tot eind.

 

Donald Fagen en Walter Becker, samen Steely Dan, staan garant voor gesofisticeerde, feilloos geproducete songs. Geregeld gebruiken ze ook jazzy elementen. Op ‘Rikki Don’t Lose That Number’ bv. “leenden” ze de baslijn van ‘Song For My Father’ van pianist Horace Silver.

 

In 1966 besloot Sylvester Stewart, kortaf Sly, dat de wereld behoefte had aan een uitgebreide rockband met een multiculturele bezetting. Een bonte, uitgelaten bende zwarten en blanken, mannen en vrouwen die plezier en engagement combineerden met rock, soul, funk en psychedelische muziek: het was nooit eerder gezien in Amerika. De hits bleven niet lang uit: ‘Dance To the Music’, ‘Family Affair’, ‘Everyday People’, enz. De unieke muzikale mix van Sly and the Family Stone had grote invloed op Michael Jackson, Prince, Red Hot Chili Peppers en vele hiphopartiesten. Jammer genoeg ging de groep ten onder aan botsende ego’s en overdadig druggebruik. 

‘The Way We Were’ is de titelsong van het romantische filmdrama waarin Barbra Streisand en Robert Redford terugblikken op de woelige relatie van hun personages. Het werd een nummer 1-hit voor Streisand en het liedje kreeg ook een Oscar voor beste song.

Het titelloze debuut van James Taylor verscheen in 1968 op het Apple-label van The Beatles. Op ‘Carolina On My Mind’ hanteerde Paul McCartney de bas en George Harrison zong mee in het achtergrondkoortje. Taylor schreef het liedje toen hij in Londen verbleef en heimwee had naar de streek waar hij opgroeide. Later nam hij een nieuwe, tragere versie op voor een plaat met zijn ‘Greatest Hits’. De singer-songwriter is een fan van Hillary Clinton en zong ‘Carolina On My Mind’ tijdens een verkiezingsmeeting in Chapel Hill, North-Carolina. 

Vroeg of laat krijgt Allen Toussaint een standbeeld in New Orleans. De talentvolle pianist, zanger, componist en producer zorgde er immers als geen ander voor dat de muziek van de Crescent City wereldwijd bekend werd. Hij schreef hits voor lokale artiesten als Ernie K-Doe (‘Mother-In-Law’), Lee Dorsey (‘Ya Ya’), Irma Thomas (‘Ruler Of My Heart’), Benny Spellman (‘Fortune Teller’), Chris Kenner (‘I Like It Like That’) en vele anderen. Zelf nam Toussaint relatief weinig op en stond hij slechts sporadisch in de charts. Die eer was weggelegd voor anderen, vooral blanke muzikanten, zoals Robert Palmer die het springerige ritme van ‘Night People’ feilloos naar zijn hand zette.

In 1975 gingen Ike en Tina Turner uit elkaar omdat de gitarist zijn vrouw iets te dikwijls als een boksbal gebruikte. ‘Nutbush City Limits’ was hun laatste gezamenlijke grote hit. Ike zorgde voor de muziek en Tina schreef de tekst, herinneringen aan het stadje Nutbush, Tennessee waar ze opgroeide.