Waarom we zo bang zijn van horrorclowns

Het begon twee maanden geleden in een gat in South Carolina. Daar had een jongetje in een bos twee griezelige clowns gezien. En sinds gisteren is ook de politie van Almere op zoek naar een horrorclown.  Het gaat zelfs zover dat fastfoodketen McDonalds  bedrijfsclown en mascotte Ronald McDonald even uit de aandacht houdt.

“Het lijkt onvoorstelbaar, maar er zijn echt mensen die de moeite doen om zich te verkleden en dan in het bos gaan rondlopen” zegt professor Damiaan Denys, autoriteit op vlak van angst. Nieuw is het alvast niet. Anderhalf jaar geleden was er ook een hetze in Frankrijk: toen liepen er agressieve clowns rond met kettingzagen.

Maar waarom net clowns? “Dat komt door doelbewuste acties van enkele horrorauteurs, zoals bijvoorbeeld Stephen King” zegt Denys. Zij associëren schattige lieve dingen met ernstige bedreigende gevaren. Met als gevolg dat je als burger in het dagelijkse leven ook bang wordt van dingen die eigenlijk grappig zouden moeten zijn.

“In principe gaat het ook niet om de clowns, maar wel om angst” zegt Denys. “We zijn ongelooflijk geobsedeerd door angst. Alles rondom ons wordt gepercipieerd als een mogelijk gevaar. Zodra iemand iets raars doet, komt het meteen in het nieuws”

 “Het gaat dit soort mensen dan ook om de aandacht” zegt hij. “Dankzij sociale media en videokanalen kan je binnen een aantal minuten heel veel mensen bereiken”. Vervolgens krijg je copycat-gedrag.

In het gros van de gevallen gaat het om aandacht, en om op Youtube te komen.

“Dit gaat gewoon over” besluit Denys. “We moeten hier een les uit leren, en beseffen dat we veel te veel met angst bezig zijn.”