"We moeten niet wachten op de Engelstaligen"

De onluistering van de Engelstalige muziek is voor mij begonnen toen mijn goede vriend en muzikant Sjarel van den Bergh een jam-sessie hield in mijn tuin en Engelstalige nummers in het Nederlands bracht. Toen wist ik meteen dat we niet moesten wachten op de Engelstaligen.

Eigenlijk ken ik wel een beetje van Engelstalige muziek, maar dan zit ik dichter bij figuren als Leonard Cohen. Ik ben ook opgegroeid met de nostalgie van de Franse Chansons.

Ik ben opgegroeid met Bécaud, Piaf, Brel, .. en dan daarna met de Nederlandstaligen zoals Herman Van Veen, Dimitri Van Toren en Elly en Rikkert. Uit de hedendaagse hoek kies ik dan voor Bart Peeters en heel af en toe durf ik wel eens Clouseau op te zetten, wanneer Ramses Shaffy mij al te veel begint te vervelen. 

Maar ik heb wel een heel apparte band met muziek moet ik zeggen: mijn vader was zelf componist, mijn moeder was poëzieschrijver. Samen hebben ze veel poëzie op muziek gezet, ze schreven zelfs nog een nummer voor het Eurovisiesongfestival. Maar het meest speciale dat ze deden, was een musical schrijven voor Ann Christy. En een nummer dat me daarvan altijd zal bijblijven is 'Mijn lijf doet zeer', van Ann Christy.