Interne Keuken
100 jaar George Brassens
vr 9 apr. - 10:00
Weet je wat het probleem is met de liedjes van George Brassens? Ze lijken doodsimpel, maar dat zijn ze niet. Om te beginnen de muziek. Kinderlijke riedeltjes van een opa op zijn gitaar. Na de eerste strofe en het refrein ken je het hele lied. Altijd maar meer van hetzelfde. Tot je probeert om ‘Les copains d’abord’ mee te neuriën. Dan pas merk je hoe ongelooflijke ingewikkeld die melodie is.
Pak eens een gitaar vast. Daar gaan we: F G7 Bb A A7 Dm G7 C7 F A7. En dat is nog maar de intro. En nu meezingen. Probeer die frasering maar eens te volgen. En te begrijpen wat je zingt. Je moet al fenomenaal goed Frans kunnen om te weten waar het over gaat.
Neem nu 'Fernande'. Dat rijmt op ‘je bande’. Google Translate weet daar geen blijf mee, maar als je wat verder zoekt, begrijp je plots waarom we dat soort woorden nooit op school hebben geleerd. Brassens is iemand die een kat een kat durft te noemen. En een poes een poes. Met daar bovenop een volledige Larousse aan verwijzingen naar kunst en cultuur.
Op Youtube en Spotify vind je zo goed als niemand die Brassens durft te coveren. En al helemaal niet in het Nederlands. Wij kennen maar één iemand die zo zot is geweest om een volledige cd met nummers van Brassens in het Nederlands op te nemen: Hans Mortelmans. ‘Cupido zijn kat’ zo heet zijn cd.
Hij werkt momenteel aan een tweede, maar speciaal voor ons wil hij die opnames wel even onderbreken en aan onze keukentafel aanschuiven. Met zijn gitaar. Om samen met ons de honderste verjaardag van zijn Grote Voorbeeld te vieren.
