Nieuwe Feiten
"17-jarigen gebruiken te veel deo, ook als ze uit Afghanistan komen"
ma 19 feb. - 4:44
Hij heet Sabawoon maar wij mogen Saba zeggen. Hij komt uit de buurt Van Jallalabad in Afghanistan en woont sinds twee jaar in Leuven. Op zijn vijftiende vluchtte hij voor de Taliban, die hem wilde inlijven. Zijn moeder naaide het nodige geld in zijn kleren en Saba bereikte na een tocht van dertig dagen het veilige Duitsland, waarna hij verder trok naar België. Hij volgt deeltijds les in Brussel en werkt de andere helft van de week als magazijnier in Aarschot en spreekt na twee jaar al behoorlijk goed Nederlands. Hij houdt van Boef, is fan van Studio Brussel en speelt op zondag cricket met zijn Afghaanse vrienden. Dankzij skype en Facebook is heimwee in deze tijden hanteerbaar geworden: hij blijft virtueel aanwezig in zijn dorp in de bergen, al zit hij 6000 kilometer verder in een huisje aan de Leuvense ring.
Sinds een paar weken komt hij in het weekend wel eens naar ons, om op de playstation te spelen en frieten te eten. We kennen hem dankzij de vriendelijke mensen van Minor Ndako, die de contacten tussen jonge vluchtelingen en Vlamingen regelen. Dat is zeer nodig. Zelden is het gezegde Onbekend maakt onbemind meer van toepassing geweest dan bij de vluchtelingen. Door van hen een massieve en uniforme groep te maken voelen teveel Vlamingen zich bedreigd. Daar maken sommige angsthazerige politieke profeten ook handig gebruik van. Het taalgebruik is er naar: de komst van de vluchtelingen wordt beschreven aan de hand van omschrijvingen en metaforen uit het handboek der natuurrampen. Het is een tsunami. Het land wordt overspoeld. Het is een invasie. Een jongen alleen die frieten komt eten is geen invasie. Het is een jongen alleen. Die enthousiast vertelt over de nieuwe film van Billal en Adil.
Die vorige zomer mee ging helpen op de speelpleinen in Leuven, terwijl hij de helft van de spelletjes zelf niet eens verstond. En die de kleinsten moest begeleiden in het zwembad terwijl hijzelf niet kon zwemmen. En die dat ook allemaal heel grappig vindt. In juni behaalt hij zijn diploma van de tweede graad van de humaniora. Daarna wil hij verder studeren. Hij wil nooit meer terug naar Afghanistan, waar zelfs het veiligste hotel van Kabul opgeblazen wordt door godsdienstfanaten.
Toen hij de eerste keer bij ons op bezoek was was het ook de eerste keer dat hij een huis van Vlaamse mensen van binnen zag. Vluchtelingen zitten heel snel in een eigen circuit, waar ze niet samen maar naast de Vlamingen leven. Het zijn een soort van expats, maar dan zonder geld. Waardoor het langer dan goed is duurt alvorens ze zich thuis voelen in ons land. En waardoor het langer dan goed is duurt vooraleer wij Vlamingen beseffen dat die Afghaanse jeugd geen haar verschilt van de onze. Want zelfs als ze uit de bergen rond Jallalabad komen gebruiken zeventienjarigen teveel deodorant. Daarover moet ik het met hem nog eens hebben, trouwens.