2020: het jaar van de nieuwe openingszinnen

Hoera! 2019 is het jaar dat alle problemen ter wereld eindelijk opgelijst raakten! Of die indruk kreeg ik toch toen ik even op het voorbije jaar terugblikte. Voor alle duidelijkheid: niet opgelost dus, maar op-ge-lijst.

Sla de krant open, zet de radio aan, check Facebook, en je vindt gegarandeerd al een bijdrage tot die lijst. Gemor op het bestaande systeem, onvrede met de genomen maatregelen, verontwaardiging over herstructureringen met stakingen als gevolg, steeds terugkerend geklaag over te laat - of niet - rijdende treinen, enzovoort.  

Alleen al de voorbije weken vlogen de voorbeelden me om de oren. Op Facebook schreeuwde de culturele sector moord en brand omwille van de aangekondigde besparingen door de regering Jambon. En de reguliere media gingen voluit in op de burn-out epidemie die onze samenleving teistert. Waarbij vooral de bedrijven met de vinger gewezen werden. En alsof dat nog niet genoeg is, daalt de kwaliteit van het onderwijs zienderogen en spendeert de koning onze zuurverdiende centjes aan zijn persoonlijk patrimonium. En zo kunnen we nog even doorgaan. Ik hoor iedereen problemen formuleren, maar weinig oplossingen aandragen. Misschien moeten we om te beginnen een andere, meer constructieve toon aanslaan.

In plaats van het gesprek aan te vatten met 'Het probleem is', of 'Ja, maar' kunnen we ook kiezen voor een ‘Als oplossing kunnen we…’, ‘Ja, en …’ of ‘Waarom zouden we niet proberen om…’. Ik geloof dat het richting geeft aan een andere kijk op onze wereld en ultiem dat negatieve denkpatroon doorbreekt. Het is een keuze voor een pragmatische aanpak, eerder dan al dat gemekker en geblaat.

Het is een keuze voor een pragmatische aanpak, eerder dan al dat gemekker en geblaat

Neem bijvoorbeeld onze overheid, waar we zo graag over klagen. Je kan kritiek hebben over de keuze om in de cultuursector te snoeien. Maar je kan ook meteen op zoek gaan naar oplossingen om het weggevallen budget te compenseren. En dan denk ik meteen aan de ‘tax shelter’, die onze filmsector zulke grote diensten heeft bewezen. Misschien kunnen we dit systeem ook invoeren voor de getroffen culturele sector? Zo kunnen bedrijven hun reputatie versterken met investeringen in cultuur, en kan de cultuursector financieel ademhalen.

Of dat toenemende aantal burn-outs. Een ernstig fenomeen, zeker weten. Maar ik geloof dat we het maar ten gronde gaan oplossen als we wat doen aan de kloof tussen ons bruto- en nettoloon. Als mensen netto meer overhouden, kunnen ze er namelijk voor kiezen om minder te werken voor hetzelfde loon. Zo creëren we de ademruimte waar we allemaal zo naar snakken. En als we tegelijkertijd ook nog wat doen aan de bedrijfsbelastingen, kunnen de bedrijven meer mensen aanwerven wat opnieuw de werkdruk verlicht.

Misschien denkt u, die Inge spoort niet helemaal. Misschien heb ik het niet bij het rechte eind. Maar eerder dan dat u me dat even laat weten, hoor ik graag wat uw alternatief en constructief voorstel is. Laten we ons niet opsluiten in ons eigen grote gelijk, maar positief een bijdrage leveren. Ik denk dat het dan heel wat leuker samenleven wordt.

Misschien denkt u, die Inge spoort niet helemaal. Ik hoor graag wat uw alternatief en constructief voorstel is

De oplossingen voor al die problemen zijn er ongetwijfeld al. Mensen zijn bijzonder creatief en inventief. We moeten er alleen voor zorgen dat die stemmen het geweeklaag overstijgen. Zullen we het volgend jaar met z'n allen even proberen? Als goed voornemen kan het tellen. En met wat geluk houden we het nog vol ook.

Ik wens u alvast een prettig eindejaar, in goed gezelschap.

Lees ook: