Absynthe Minded - Jungle Eyes

We hebben getwijfeld. Of Absynthe Minded al een afgesloten hoofdstuk was in het grote Belpopboek. Hun verhaal uitverteld met ‘My heroics, part one’, ‘Envoi’, ‘Moodswing baby’ en ‘Pretty horny flow’. Zo voelde het niet. Maar het merendeel van de groep begon een nieuw project en Bert Ostyn koos solo voor het experiment.

Misschien daarom dat ‘Jungle eyes’ verbaast. In een bijna volledig nieuwe bezetting bewijst een frontman hoe bepalend hij blijkbaar altijd was voor de sound van zijn band. En hoe vanzelfsprekend hij strakke klassesongs uit zijn mouw schudt als het moet. Tenzij hij ze al die jaren - tussen zijn zijsprongen door - stiekem verzamelde tot hij er genoeg had voor een Absynthe Minded-album die naam waardig.

Natuur en licht bindt de meeste tracks, vertelde Bert Ostyn. ‘The Pearl’ gaat over zijn zoon en meer in het algemeen jeugd en onschuld. Waarvan er volgens Bert te weinig is in onze ontsporende maatschappij. Op de eerste single ‘The Execution’ neemt hij afscheid van het verleden (en ook een beetje van zijn voormalige bandleden?).

Verheugd dat er over de teksten werd nagedacht, maar Absynthe Minded mag van mij zelfs de kwetsbare kuiten van Kompany bezingen. Heerlijke, direct herkenbare klank. Ook live, hoorden we eind juni op de Radio 1 Midzomersessie waar de nummers die ‘Jungle eyes’ uitmaken in avant-première gingen. Weinig succesbands die het nadoen: zo vervellen zonder je eigenheid te verliezen.