Al Capone

Maar Al Capone verkocht zijn verjaardagscadeau aan een andere jongen, ging met het geld aan het gokken, had geluk, kocht met de winst opzichtige kleren en organiseerde een kleine bende om zich heen. Hij bedacht een activiteit waarmee je meer kan verdienen dan met schoenenpoetsen: schoenpoetsertjes afpersen.

Dik tien jaar later was Al Capone wereldberoemd als de criminele versie van the American Dream. Rags to riches, schoenverkoper wordt onmetelijk rijk.

Er liggen tweehonderd lijken op het pad waarlangs Al Capone naar de top klom. Maar dat belet niet dat tijdgenoten hem sympathiek vonden. Want in volle Depressie organiseerde Al Capone in Chicago openbare noodkeukens. Elke dag kwamen daar drieduizend werklozen om gratis soep.

Krantenkop in december '31: "120.000 meals served by Capone Free Soup Kitchen". Drie keer per dag stonden hongerige daklozen aan te schuiven bij de soepkeuken in South State Street, om te genieten van de gulheid van de grote Al Capone. "Hij doet meer voor ons dan de Amerikaanse overheid", vertelden ze de reporter. Af en toe kwam Capone zelf langs en dan kregen ze een warme handdruk, een hartelijke glimlach en een woord van steun.

Al Capone had smaak: voor zijn verjaardagsfeest liet hij Fats Waller ontvoeren. Drie dagen lang moest hij piano spelen, at gunpoint. Al Capone stak zijn vestzakken vol briefjes van duizend dollar toen hij er genoeg van had en de jazzmuzikant weer vrijliet.

Deirdre Bair heeft de - toegegeven, zoveelste - biografie geschreven van Al Capone. Jan Stevens is dat boek aan het lezen ter voorbereiding van de maaltijd die hij morgen zal genieten aan de tafel van Interne Keuken.