Alleen bomen komen elkaar nooit meer tegen, politici wel

Beluister de analyse van Ivan De Vadder in 'De Ochtend' via Radio 1 Select 

De uitspraken van PS-voorzitter Paul Magnette in 'Humo' bleven dit weekend nazinderen, omdat ze blijk geven van een fundamenteel verschil in de houding tegenover "werken" tussen Vlaanderen en Wallonië. Het was Vlaams minister van Werk en Economie Hilde Crevits (CD&V) die opmerkte - in een interview in La Libre Belgique, maar ook in Het Laatste Nieuws én in "De afspraak op vrijdag" op Canvas- dat Magnette wel erg weinig lovend sprak over werken. “Hij doet precies alsof werken een straf is. Voor veel mensen is hun werk een plek waar ze zelfrespect krijgen”, zo zei Crevits.

Dat is een pijnlijk verwijt, omdat dat besef ook wel leeft in Franstalig België zelf. Die zin om te ondernemen ontbreekt vaker in Wallonië, en Waalse werknemers laten de armen makkelijker zakken, beseffen ze. Maar hoe breng je de "zin tot ondernemen" over op een bevolking? Dat is niet makkelijk en verloopt gedeeltelijk via het onderwijs, maar dat heeft ook met de houding van het beleid zelf te maken.

Daarom was de uitspraak van de PS-voorzitter veel nefaster dan op het eerste gezicht leek: Magnette bevestigde die negatievere houding tegenover werken. Vandaar dat minister Crevits al maanden smeekt om een "asymmetrisch beleid", op maat van de Vlaamse problemen. De term klink goed, en het betekent dat Vlaanderen een eigen arbeidsmarktbeleid wil voeren, maar de minister haastte zich om erbij te zeggen dat ze niet pleit voor een staatshervorming.

Maar een eigen beleid, zonder een staatshervorming? Hoe doe je dat dan?

"Splitsen zonder te splitsen"

CD&V-partijgenote Annelies Verlinden wond er in 'Le Soir' minder doekjes om en pleitte onomwonden voor een regionalisering van de gezondheidszorg. De Belgicistische PVDA-PTB nam de uitspraken van de minister meteen op de korrel. En als de PTB reageert, dan moet de PS natuurlijk volgen, zelfs wanneer die PS'er een regionalist in hart en nieren is.

Bij RTL zei PS-vicepremier Pierre-Yves Dermagne dat de gezondheidszorg "zo dicht mogelijk bij de mensen moet worden georganiseerd". Waarop moderator Christoph Deborsu laconiek reageerde: “Splitsen zonder te splitsen dus”.

"Splitsen zonder te splitsen", of "asymmetrisch beleid", het zijn twee termen uit het moderne Wetstratees om de term staatshervorming te vermijden. De taal vertraagt de fundamentele discussie misschien enige tijd, maar ze zal vroeg of laat moeten worden gevoerd. De discussie wordt onvermijdelijk.

Rotterdamse burgemeester als bruggenbouwer?

Intussen gingen twee havenburgemeesters op reis naar Zuid-Amerika. Bart De Wever, de burgemeester van Antwerpen en Ahmed Aboutaleb, de burgemeester van Rotterdam, delen niet alleen een haven. Ze delen ook het drugsprobleem dat verbonden is met die haven. De origine van die drugs is Zuid-Amerika, vandaar de locatie van die studiereis.

De twee eendrachtige burgemeesters schreven ook een brief met een tiental aanbevelingen die ze onder de aandacht willen brengen van hun twee liberale regeringsleiders, Mark Rutte en Alexander De Croo. In 'De Zevende Dag' gaf de burgemeester van Rotterdam toe dat hij, die een sociaaldemocraat is, geregeld sprak met de Nederlandse liberale minister-president Mark Rutte.

Wat niet het geval is in België, want de Antwerpse burgemeester die ook de voorzitter is van de N-VA heeft in die laatste hoedanigheid een probleem met het liberale leiderschap. Hij spreekt niet meer met Open VLD-voorzitter Egbert Lachaert en hij noemde premier Alexander De Croo "een van de minst betrouwbare mensen die hij ooit is  tegengekomen in de Wetstraat". 

Zo kan de Rotterdamse burgemeester een bruggenbouwer worden in de Belgische politiek, wanneer hij Bart De Wever en Alexander De Croo weer samenbrengt. Want alleen bomen komen elkaar nooit meer tegen, politici wel.

Maar wie dacht dat de N-VA-voorzitter zijn toon had gematigd: nauwelijks een uur later noemde hij de premier bij VTM Nieuws een ‘dweil’ omdat hij de speelbal is van de andere partijen in zijn regering. “De arbeidsdeal is een arbeidsdweil geworden”, zo zei De Wever.

Soms zou een mens toch een vliegje willen zijn bij sommige van die ontmoetingen, daar in de Wetstraat. Als ze al plaatsvinden.

Beluister de analyse van Ivan De Vadder in 'De Ochtend' via Radio 1 Select

Bron: vrtnws.be en 'De Ochtend'

Luister ook