"Als donorkind ben je altijd op zoek naar een gevoel van erkenning"

Spermadonatie is gereglementeerd. Een van de regels is dat de anonimiteit van de donor gegarandeerd wordt. Het fertiliteitscentrum kent de identiteit van de donor wel, maar mag die niet vrijgeven. De ouders van het verwekte kind weten niet van wie de zaadcel kwam, de zaaddonor weet niet welk kind werd verwekt, en het kind kent zijn biologische vader dus niet.

Steph Raeymaekers zit in zo'n situatie. Ze werd eind jaren '70 verwekt met het zaad van een anonieme donor en voelt een grote nood om te weten wie haar biologische vader is. "Je leeft met een soort van halve identiteit en hebt altijd nood aan gevoel van erkenning. Je wil jezelf kunnen spiegelen aan iemand", zegt Raeymaekers in Interne Keuken

Het verhaal van Steph is vrij uitzonderlijk, want haar zus blijkt een andere vader te hebben. Ook al behoren ze allebei tot dezelfde drieling.

Twee jaar geleden is Steph met gemengde gevoelens aan de zoektocht naar die man begonnen. Niet langs juridische weg, dat is uitgesloten, de wet dwingt een arts die een inseminatie uitgevoert tot geheimhouding. Maar elk kind draagt in zijn DNA de identiteit van zijn vader mee. De helft van Stephs genen zijn die van haar donorvader. Dat opent mogelijkheden om hem te vinden.

O ja, als u een vaste luisteraar bent, zou het kunnen dat u Steph Raeymaekers kent. Ze zat al aan de Interne Keukentafel om te praten over Three Identical Stangers, die prachtige documentiare over een drieling. Steph is zelf ook deel van een drieling. Uit die ene inseminatie kwamen nog een broer en een zus voort. In een bijzinnetje liet ze vorige week vallen dat ze een donorkind is, en dat daar een gans verhaal aan vastzit. We hebben ze dus opnieuw uitgenodigd, deze keer over zichzelf. En over haar vader.

Beluister het volledige gesprek: