Touché
“Als ik wel kinderen had kunnen krijgen, zou mijn VZW nooit bestaan hebben”
zo 10 mrt. - 3:12
Maar die laatste vroeg hem, tijdens een lange strandwandeling, om daar één van te laten vallen. Zijn agenda stond belachelijk boordevol. Colemont voelde dat er niet te onderhandelen viel, en trok de deur van het ziekenhuis achter zich dicht. Als hij niet van het leven met zijn partner geniet, is hij dus volop in de weer voor zijn vzw Stop Darmkanker.
Met tal van campagnes wil hij mensen ervan overtuigen om zich te laten testen op darmkanker. En er is ook nog de eindeloze lezingenreeks. “Toch doet bijna de helft van de mensen nog altijd niet de test”, vertelt Colemont in Touché. “Sommigen maken de denkfout dat ze geen darmkanker zullen krijgen omdat niemand in hun familie de ziekte heeft. Elke dag sterven er 23 Belgen per dag aan. Darmkanker is gewoon een seriemoordenaar.”
Ik ben Marc Coucke ongelooflijk dankbaar
De oorzaken van darmkanker zijn complex. “Het is een puzzel, een combinatie van familiale factoren, voeding en onvoldoende lichaamsbeweging. De laatste jaren is er meer en meer bekend over onze darmflora, die zouden microben bevatten die tot kanker leiden.”
Colemont trekt zich op aan de verhalen die hij hoort van mensen die zich op tijd hebben laten testen. “Daar doe je het voor. Net zoals we onze auto naar de keuring brengen, zouden mensen zich ieder jaar medisch moeten laten keuren.”
Kinderen
Dat Colemont zich nu helemaal kan toeleggen op promotie van darmkankerscreening, heeft hij te danken aan ondernemer Marc Coucke. “Hij heeft het geld voorzien zodat ik zou kunnen stoppen als arts. Coucke is ook in zijn familie met darmkanker geconfronteerd, en vond dat dit een maatschappelijk probleem was. Ik ben hem eeuwig dankbaar.”
Colemont ziet zijn missie als een manier om zijn carrière te verlengen, en hoopt nog een hele tijd mensen te kunnen helpen. Om de twee weken reist hij naar Italië, waar hij de batterijen oplaadt bij zijn echtgenote.
Kinderen leiden hem niet af van zijn drukke bezigheden, want die kan hij niet krijgen. “De helft van de tijd heb ik daar spijt van: je mist een hoop mooie momenten. En ik kan niets van mezelf doorgeven. Maar de andere helft van de tijd prijs ik me gelukkig. Mijn VZW zou met een normale relatie en met kinderen niet bestaan hebben. Ik ben daarmee in het reine.”
