Nieuwe Feiten
"Andere landen benoemen hun problemen, wij hernoemen ze"
ma 15 jun. - 9:39
Liefste landgenoten,
“Of het nog wel is vol te houden”, vroeg mijn moeder, die jarig was op vaderdag. Voor mensen in Nederland lijkt België een reddeloos oord waar de halve bevolking is uitgeroeid door corona en de laatst overgeblevenen in blinde paniek op café symptomen zitten te googlen. “Nee, Roger. Als je moet overgeven moet je niet naar een triagepunt, dan moet je naar huis, zegt Marc Van Ranst.” Marc heeft gelijk.
Ik stel mijn moeder gerust. Alles is oké. De grenzen zijn open, dus we kunnen weer goedkoop boodschappen doen. De cafés zijn open, dus Duvel gaat niet failliet. Bovendien mag je weer zitten op bankjes en, zonder reservering, liggen op het strand. Maar goed ook, want wie op een strand moet blijven wandelen, kan moeilijk zijn kop in het zand steken.
“België heeft zo zijn eigen manier om problemen aan te pakken”, leg ik uit. Als er een probleem is, dan kun je op zoek gaan naar de oorzaak en die wegnemen. Je kunt de symptomen bestrijden. Maar veruit de snelste manier is gewoon de naam veranderen. Marketing, heet dat elders. Oplossing, heet dat hier.
Toen het Vlaams Blok in 2004 werd verboden, hernoemde het zichzelf Vlaams Belang. Slim. Geen landgenoot zou luisteren naar een minderheidsregering in lopende zaken. En dus heet die regering nu superkern. Super. Vorige week was er bijna een Vlaamse-regeringscrisis crisis over de praktijktest. Nu heet die test een monitoringsysteem en is er dus geen crisis. Topsysteem
Andere landen benoemen hun problemen, wij hernoemen ze.
Als in België gedemonstreerd zou worden tegen een slavernijverleden, hadden we het al lang ‘outsourcing’ genoemd.
“Maar jullie hadden toch ook protesten tegen racisme?”, zei mijn moeder. “Bij jullie worden er toch ook standbeelden besmeurd en büstes vernield?” Mijn moeder had een punt. Het is hoog tijd om dat onder ogen te komen en ook die problemen bij de wortels aan te pakken.
De meeste discriminatie komt voort uit angst voor de eigen positie. “Racisme is egoïsme”, of woorden van die strekking denk ik de Nederlandse comedian Theo Maassen gezegd te horen hebben. Dat lijkt mij een prima oplossing. Hernoemen die handel. Kwestie van tijd voor we in de bruine kroeg om de hoek, een witte man met een leeuwentatoeage horen zeggen “Ik ben geen egoïst, maar…”
Dan pakt de man een pot verf en een kwast, loopt hij naar zijn lokale Leopold II-standbeeld en schildert hij een 1 en een 2 met een streepje ertussen.
“Voila,” zegt de egoïst, “Leopold twee-en-een-half. Zo doen we dat, in Vlalonië.”
