"Anderlecht valt als een steen naar beneden"

Het verschil tussen Club Brugge en Anderlecht was gisteren zoals nooit tevoren. Twee jaar geleden won Club Brugge met 5-0 van Anderlecht, maar ik vond het verschil gisteren veel groter.

Als het 8-2 geworden was, zou Anderlecht tegen 100% afgewerkt hebben en Club Brugge maar tegen 60 of 70%.

Okay, iedereen wist dat Club Brugge zou winnen, de vraag alleen was met hoeveel. Club staat veel en veel verder dan Anderlecht, maar toch is het schrikken van een kloof groter dan de Grand Canyon.

In de eerste plaats is dat de verdienste van Club Brugge zelf. Het leverde een individuele en collectieve topprestatie in een eerste hoogtepunt van het seizoen voor blauw-zwart.

Zoveel energie, tempo, pressing, duelkracht, loopvermogen, snelle balcirculatie, positiewissels, dribbels, zo veel doelkansen: het was een wurggreep die bijna 90 minuten duurde en ronduit indrukwekkend was.

Enkel door te veel gemiste kansen, wat een manco blijft bij Club, en een wereldprestatie van Anderlecht-doelman Van Crombrugge heeft Club Brugge een soort rugbyscore laten liggen. Maar de kracht en kwaliteit van dit Club waren gisteren gewoon angstaanjagend.

Anderlecht valt als een steen naar beneden

We moeten elke week een paar jaar verder teruggaan in de tijd om een evenaring te vinden van zo'n slechte competitiestart van Anderlecht.

We zitten nu blijkbaar al in 1922. Voor je het weet, zitten we straks in de middeleeuwen. Het gaat inderdaad steil bergaf: dat kun je toch niet ontkennen?

Zondag was wat mij betreft een negatieve voortzetting van de tweede helft tegen Antwerp, maar dan tegen een veel betere ploeg. De resultaten zijn al vanaf het begin van de competitie barslecht, maar er zaten toen wel een idee en filosofie achter.

Anderlecht had in elke wedstrijd - met wat meer efficiëntie - een beter resultaat kunnen halen, het voetbal was leuk om naar te kijken, er stond iets in de steigers, je ontdekte wat jong talent en het publiek amuseerde zich. De vibe was positief, maar daar schiet op dit moment niets van over.

Collectief valt paars-wit door de mand, individueel halen spelers niet meer hun niveau en de vraag is hoeveel van al die jongeren die we de voorbije twee maanden al de revue hebben zien passeren straks volwaardige spelers van Anderlecht worden, of zelfs van een andere eersteklasser.

Dit Anderlecht voetbalt al anderhalve wedstrijd niet meer zoals vooropgesteld, het creëert nog minder dan ervoor, het geeft een stapel kansen weg en valt als het ware als een steen naar beneden en grabbelt ergens naar een parachute.

Uitspraken van spelers zoals die van Comical Ali

Alexis Saelemaekers zegt dat als Anderlecht zijn voetbal speelt, dat niemand dan beter is dan de Brusselaars. Wel, dat vind ik straf.

En ook centrale verdediger Luckassen vond het verschil tussen Anderlecht en Club Brugge niet zo groot.

Ik moet eerlijk zeggen: als ik dat hoor, moet ik onwillekeurig denken aan Mohammed Saïd al-Sahaf, beter bekend als "Comical Ali", de Minister van Informatie in het regime van Saddam Hoessein tijdens de Tweede Golfoorlog. Die bleef maar volhouden dat Irak de Amerikanen in de pan aan het hakken was terwijl de Amerikaanse tanks in Bagdad net niet over zijn tenen reden. Dat is dus niet ernstig.

Je moet overtuigd blijven van wat je van plan bent - inderdaad: "trust the process" -, maar je moet de zaken wel benoemen. Ik neem aan dat ze dat bij Anderlecht wel doen, want bijvoorbeeld voor die fiere voorzitter Marc Coucke is dit een nachtmerrie.

Ik zou zeggen: waar blijft die spits, Kemar Roofe, die een week of 2, 3 buiten strijd zou zijn? Hij is er nog altijd niet. Waar is Samir Nasri naartoe? Die gewezen ster van de Premier League moest een van de leidersfiguren worden en de jongeren naar een hoger niveau begeleiden.

Wat doet Frank Arnesen zoal in Neerpede? Waarom gaat die ploeg keer op keer na de rust de dieperik in? Zijn ze niet bezig met enkele talentvolle jongeren te verbranden, want die gaan mee kopje onder? En vooral: hoe lang gaat dit nog duren?

Ik hoor zeggen dat Anderlecht stelt dat het seizoen vandáág begint. Dat kan een plausibel statement zijn, met een op papier haalbaar programma.

Maar het is wel een mijnenveld waar Anderlecht de komende maand door moet, te beginnen met de bekerwedstrijd woensdag tegen Beerschot op een uitverkocht Kiel en zondag - ongelofelijk maar waar - twee kelderkrakers in onze competitie: Cercle Brugge-Eupen en... Anderlecht tegen Waasland-Beveren.

Beluister de analyse van Peter Vandenbempt in 'De Ochtend':

Bron: sporza.be en 'De Ochtend'