Nieuwe Feiten
"Artsen krijgen acute parkinson bij het schrijven van een attest"
ma 11 jun. - 3:06
Beste luisteraar, u hebt het allicht ook al meegemaakt: een arts vult het attest in waarmee u bij het ziekenfonds een deel van de kosten terugbetaald krijgt, en als hij het aangerekende bedrag noteert wordt hij door een onverhoedse tremor overvallen, een soort peracute parkinson, zodat het getal jammer genoeg onleesbaar is en de buitenwereld niet weet hoeveel u hebt moeten betalen. Of nog eenvoudiger: een arts die het bedrag niet invult.
Vorige maand had ik 'n beetje tandpijn. Draaglijk, hoor, maar je moet de problemen aanpakken voor ze uit de hand lopen, zegt ook de overheid altijd: wie te lang wacht, jaagt zichzelf én de ziekteverzekering extra op kosten. Dus ik naar mijn tandarts. Hij zegt, 'die kies met drie wortels heeft een zenuwbehandeling nodig, dat doen gewone tandartsen tegenwoordig niet meer,' en hij geeft me het adres van een endodontist. De behandeling daar wordt zorgvuldig uitgevoerd, maar naar het einde toe gebeurt er iets vreemds. De endodontist en zijn assistente raken gelijktijdig bevangen door een zekere gespannenheid. Alsof ze naderend onheil voorvoelen. Dan geeft de endodontist een schot voor de boeg: Ik hoop, zegt hij, dat u een verzekering hebt voor tandheelkunde, want het ziekenfonds betaalt hier bijna niks van terug. En voor de assistente me de rekening overhandigt, waarop twaalf posten zijn gespecificeerd, doet ze aandoenlijk veel moeite om me te overtuigen dat alles wat daarop staat zich ook echt heeft voltrokken. Het is duidelijk: dit zijn mensen die, elke keer dat ze een patiënt moeten gaan zeggen hoeveel hij te betalen heeft, bang zijn gemolesteerd te worden.
Mijn rekening bedroeg 580 euro en daarvan heeft het ziekenfonds beduidend mínder dan een derde terugbetaald. Op het attest voor het ziekenfonds had de endodontist het bedrag onvermeld gelaten. Een aanvullende verzekering heb ik niet. En overigens was de vulling van de tand tijdelijk en heeft mijn tandarts ze daarna nog door een definitieve moeten vervangen. Het is één van tweeën. Ofwel was die endodontist een patiëntenmelker die voor een tweede villa in Knokke spaart, en dan heeft mijn tandarts me slecht geadviseerd: er zijn vast ook endodontisten die een bescheidener villaatje in het binnenland op het oog hebben. Ofwel heb ik een eerlijk, gerechtvaardigd bedrag betaald en dan zou de overheid haar terugbetaling eens wat meer op de werkelijkheid mogen afstemmen. We kunnen het natuurlijk ook weer zoals vroeger doen: hinderlijke tanden trekken, en de mond stukje bij beetje vrijmaken voor het onontkoombare kunstgebit.
