Aya Sabi

De Europese droom

Er zweefde een meneer door het gangpad. Zo zacht.
Alsof hij liever wilde verdwijnen in de plooien van zijn veel te grote jas. Er was geen enkele ruimte tussen zijn botten en huid.
Hij keek naar de grond toen hij bijna woordloos vroeg of ze vijf euro missen kon.

dat het leven hem - akelig dun - slechtgezind was hij zolang vast had gezeten tussen tijdelijk werk en geen dat de schaamte op zijn gebogen schouders drukte hij altijd zo zacht mogelijk sprak maar dat er toch op deze godgrote wereld geen plek voor hem was
Hij zei het niet. Ik hoorde het wel.

"Nee, heb ik niet."
Antwoordde ze.
Het gangpad was nog even lang en de wereld nog groter.
Hij verdween door de deur.

De lente begon die dag en ik vertrok naar het Noorden. Het treinkaartje van de meneer tegenover mij was ongeldig. Bij de derde keer zou hij een boete krijgen. Maar echt, het is niet veel, zei de conducteur. Vijftig euro maar.

Dat is tien keer vijf euro, meneer de conducteur. Tien keer vijf euro.