Radio 1 Boekenfeest
Barbara rottiers: “Pippi Langkous? Dat is Astrid Lindgren zelf.”
do 4 nov. - 3:50
Na ‘De H van Humboldt’ over Alexander von Humboldt brengt Barbara Rottiers in januari een nieuwe biografie uit op kindermaat. Opnieuw met tekeningen: “Voor mij werkt dat het beste en daar begint alle plezier. Mijn geest verlamd als ik alleen moet schrijven. Ik doe dat niet graag. Maar als ik ook pennetjes en kleurpotloden bij me heb liggen, dan schiet mijn hoofd in gang.”
Hoe kom je na Alexander von Humboldt uit bij Astrid Lindgren? “Ik beschouw haar als mijn beste vriendin”, zegt Rottiers met pretoogjes. “Dat mag, want iedereen mag dat zeggen, maar ze is ook een beetje mijn mentor geworden. Wat ik zo bijzonder vind aan Astrid is dat ze altijd haar speelsheid heeft bewaard. Toen haar beste vriendin 80 werd, kropen ze samen in een boom om dat te vieren. En zelfs toen ze stokoud was, sprong ze nog op trams. Pippi Langkous, dat is gewoon Astrid zelf.”
Als echte biografe kon een bezoek aan het huis van Astrid Lindgren niet ontbreken. “Haar ouderlijk huis in Vimmerby, dat je kan bezoeken, is prachtig. Maar het grootste deel van haar leven woonde Astrid in een appartement in Stockholm”, vertelt Rottiers. “Enkele weken geleden heb ik daar aan de keukentafel met haar kleinkinderen mogen vergaderen. Ik krijg er nog altijd rillingen van.”
Een boek maken over ‘de grootmoeder van Zweden’ is natuurlijk iets anders dan schrijven over de onbekendere von Humboldt. “Zoveel mensen zijn opgegroeid met de boeken van Astrid Lindgren. Ik zat eens in een taxi op het Zweedse platteland en we reden langs een hele hoge school. De taxichauffeur vertelde enthousiast dat ze ook daar Astrid van het dak hebben moeten halen. En vervolgens kreeg hij de tranen in de ogen.” Juist omdat Astrid Lindgren een heldin is voor zo velen, schrijft Rottiers het boek vanuit haar eigen beleving. “Dat helpt om die grote oma te respecteren. Ik schrijf het ook: “dit is mijn liefdesverklaring.”
Lindgren lijkt dan wel de vrolijkheid zelve, maar ze heeft ook best een donker leven gehad. Ze had een grote aanleg voor melancholie en ze sprak heel open over eenzaamheid. Waar ze minder open was, was haar tienerzwangerschap. “Toen, in zo’n conservatief milieu was dat echt een schok. Bovendien heeft haar latere man haar bedrogen. En Astrid is zo oud geworden dat ze haar zoon heeft moeten begraven.” Geen wonder dat ze thema’s zoals de dood niet schuwt in haar boeken. “Het komt niet altijd goed”, benadrukt Rottiers. “Pippi zit op het einde alleen in haar huis achter het raam. Dat is heel triest.”
Pippi Langkous, Astrid Lindgren: het zijn twee idolen, waar Barbara Rottiers vol bewondering over spreekt. “Pippi doet niets dat je verwacht. En de boeken zijn nog altijd zo fris en rebels. Ik noem het punk.”