Nieuwe Feiten
"Een cross-over kopen is het begin van het einde"
wo 20 dec. - 3:48
Beste luisteraar, weet u wat een cross-over is? Misschien antwoordt u: Ja hoor, dat is de wederzijdse overkruising tussen DNA-strengen van homologe chromosomen tijdens de geslachtelijke celdeling. Zo luidt inderdaad de eerste definitie in Van Dale. En een tweede definitie spreekt van de combinatie van genres in kunstvormen, zoals muziek. Maar daar komt straks vast nog een definitie bij, een die ik zelf ook pas onlangs heb leren kennen: een cross-over is een auto die het midden houdt tussen een normale personenwagen en een SUV.
Mijn vrouw en ik zeggen expres suf in plaats van es-u-vé. Kinderachtig, ik weet het, maar, met permissie, het is dan ook een bespottelijke auto. Een soort tank in luxe-uitvoering, weliswaar zonder rupsbanden of geschut, maar wel bedoeld om zich op ruig terrein een weg te banen. En daarmee gaat de bezitter dan tussen het gewone verkeer rijden, waar hij zich van A naar B begeeft over biljartgladde wegen.
Die SUV's doen het, naar het schijnt, niet meer zo goed in de verkoop. Maar hun bastaardbroertje, de cross-over, zeg maar de SUV light, is een daverend succes. De oorspronkelijke doelgroep was: jongelui die stoer willen doen en een echte SUV niet kunnen betalen. Maar kijk, zelfs marketeers kunnen zich vergissen. De cross-over wordt namelijk vooral verkocht aan ouwe mensen. Omdat de auto een hogere instap en een hogere zit heeft, en met het klimmen der jaren en het verstrammen van lijf en leden is zoiets een groot gemak. Vergeleken bij een echte SUV oogt de bastaard-SUV iets minder plomp, maar veel scheelt het niet.
Gisteren reed ik achter zo'n hoogst onsierlijke cross-over, en stilstaand voor het rode licht kon ik de merknaam lezen. Het was een poepchic, peperduur merk, in de regel befaamd om zijn gracieuze modellen. Ik had met de eigenaar te doen. Spendeer je aan je cross-over het vierdubbele van wat je buurman neertelt, zie je van ver niet eens het verschil met een ordinair merk. En van dichtbij ook niet eigenlijk.
Sorry voor mijn gebabbel, ik kan maar beter ter zake komen. 'n Poos geleden hebben mijn vrouw en ik de toekomst eens dapper onder ogen gezien..., en toen hebben we ons zo'n bejaardevriendelijk mormel op wielen aangeschaft (de betaalbare versie natuurlijk). Sedertdien denk ik, telkens als ik die aankoop in al zijn lompheid op onze oprit zie staan: dit is het begin van het einde.
