Bavo Claes krijgt de post van Hugo Claus

In gespannen verwachting de post uit mijn bus halen, dat is er allang niet meer bij. De papieren brieven zijn door elektronische vervangen, dus het spannendste dat je bij het lichten van je bus nog kunt meemaken, is dat er een veldmuis in zou zijn gesukkeld.

Maar die bepaalde dag, kort geleden, was een uitzondering op de regel. Ik doe mijn brievenbus open, er ligt één envelop in, ik bekijk die, en ik krijg een schok! Het heeft er alle schijn van dat ik in een magisch-realistische roman van Hubert Lampo terechtgekomen ben. Dat is het soort roman waarin de held een brief krijgt die, volgens de poststempel, op de bus is gedaan vóór de geadresseerde geboren werd.

Op mijn envelop staat geen stempel, maar het adres waaraan de brief is verzonden is zo raadselachtig dat het wellicht zelfs niet door Lampo verzonnen zou kunnen zijn. Zit u stevig op uw stoel? Ik lees het nu voor. De heer Bavo Claus-De Wit. En daaronder mijn straat, huisnummer en woonplaats. Voor wie die dingen niet zo goed bijhoudt: De Wit is de familienaam van de weduwe van Hugo Claus, en dit weekend was het negen jaar geleden dat de meester gestorven is.

In de envelop zit een brief, maar ik kan niet achterhalen in welk ver verleden die precies is opgesteld, omdat de briefschrijver hem ongegeneerd in de toekomst gedateerd heeft: de datum is namelijk die van enkele dagen geleden. De afzender is het Dotatiefonds voor Boek en Letteren. Het lijkt een onschuldige, zakelijke brief (ik word om een geldelijke bijdrage verzocht), maar bij grondige inspectie ontdek ik glasheldere tekenen dat het om een missive uit den hoge moet gaan. Zo worden de leden van de Raad van Bestuur van het fonds uitdrukkelijk vermeld, en zij luisteren naar namen als De Geest, De Schepper, en Dieusaert.

En dan, als bij ingeving, doorzie ik in één klap de onderliggende boodschap en de ware toedracht van dit geschrift. Hoog op de Olympus, in het clubhuis van werkloze muzen, heeft er een, na een rouwperiode van negen jaar, beslist mij een aanzoek te doen...

U zit nu vast te denken: Claus volgt in het alfabet op Claes, de computer van dat Dotatiefonds heeft bij het printen van het adres een steek laten vallen, dat is het. En dat ik me niet zo moet aanstellen. En dat Lampo trouwens zijn beste tijd gehad heeft.

U gunt me ook níks...