Beroep: neger

Het zit zo: Esther Schreuder heeft een boek geschreven. ‘Cupido en Sideron’. Dat waren twee kinderen die rond hun zevende in dienst kwamen bij Willem V. Die was toen stadhouder van de Verenigde Republiek der Nederlanden, het staatshoofd van de Zuidelijke Nederlanden, zeg maar. De vader van Willem I, de eerste koning der Nederlanden, de stamvader van het huidige Nederlandse koningshuis, dus.

Wellicht zijn de twee jongetjes ergens rond 1750 als ‘presentslaven’ weggegeven aan een of andere kapitein die hen dan bij thuiskomst heeft verkocht of cadeau gedaan aan een rijke burger of adelijke heer. Dat gebeurde toen vaak. Honderden kinderen zijn zo naar Europa gekomen. Of liever: ontvoerd. Tot hun achtste dienden ze voornamelijk als speeltje voor de adellijke dames. Daarna werden ze vaak bediende. Of opnieuw weggschonken of verkocht. Je ziet ze ook regelmatig opduiken op schilderijen uit die tijd.

Volgens de personeelsregisters van de stadhouder was de officiële functie van Cupido en Sideron: ‘neger’. Dat was hun beroep. Of ‘mulat’ of ‘Moor’, die woorden duiken ook vaak op. Niet als scheldwoorden, maar als functieomschrijving. Zwart zijn, was blijkbaar een vak.

Wat moesten ze dan precies doen? Wat werd er van hen verwacht? Hoe werd er naar hen gekeken? Hoe werden ze aan het Nederlandse Hof behandeld? Hoe voelde het om zwart te zijn te midden van de achttiende eeuwse blanke elite?

Allemaal vragen waar wij geen antwoord op weten. Maar Esther Schreuder wel. En het goede nieuws is: zaterdag zit ze aan onze keukentafel.

Tot eind januari loopt er in het Haags Historisch Museum een pracht van een tentoonstelling over Cupido en Sideron: ‘Afrikaanse bedienden aan het Haagse Hof’.