Wonderland
Beyoncé - Lemonade
ma 2 mei - 6:02
‘Lemonade’ horen, is begrijpen. Ja, Queen Bey veegt haar nigga’ Jay Z de mantel uit omdat hij scheef schaatst. Wie dat niet mee kreeg, denkt dat Prince nog leeft. Ja, ze plofte haar plaat zonder waarschuwing dampend op het internet. Maar dat baart al geen opzien meer.
Wat dan wel? Dat Beyoncé met ‘Lemonade” mogelijk haar ‘Sign o’ the times’ maakte. Haar ‘The Miseducation of Laurynn Hill’. Een kantelpunt. Van pop-diva tot maatschappelijk-cultureel fenomeen. In de film die ze tegelijk met ‘Lemonade’ als ‘visual album’ uitschonk, zitten moeders van door de politie neergeschoten zwarte jongens zwijgend met een foto van hun zoon op schoot. Mrs. Carter bewerkt bewakingscamera’s met een honkbalknuppel. Je ziet Serena Williams twerken. Deugniet Jay Z doet deemoedig een cameo.
Bij een minder album zou je haar verdenken van effectbejag. Niet zo op ‘Lemonade’. Beyoncé zingt en speelt met James Blake, Kendrick Lamar en Jack White. Meer dan dat: ze absorbeert hun muziek, zoals ze Led Zeppelin, Isaac Hayes, het Zwanenmeer, oude folkopnames van Alan Lomax en Can’t get used to losing you van The Beat (ken je die nog?) sampelt. En daar een magistrale mix van pop, rock, soul, hip hop, reggae en blues uit tovert. Met meer dan één boodschap.
Hadden we al vermeld...
- Dat Ezra Koenig van Vampire Weekend en Father John Misty bijdroegen?
- Dat Blue Ivy (kleuter Knowles) debuteert?
- Dat Malcolm X geciteerd wordt (‘The most unprotected person in America’ is the black woman’)?
- Dat Nina Simone ‘Lemonade’ zou lusten?
- Dat Beyoncés stem haar ziel ontbloot?
- En dat het een raadsel is wat haar man op een ander zoekt?