Bleri Lleshi is boos op Samusocial

“Bij Samusocial ken ik werknemers, vrijwilligers en jongeren en vluchtelingen die er moeten opgevangen worden. Het nieuws komt heel hard aan.”

Bleri Lleshi, Brussels-Albanees filosoof en jongerenwerker, beschreef de werking van Samusocial al in Inaya, zijn nieuwste boek. Daarin gaf hij het voorbeeld van 'Liria' (fictieve naam), een 13-jarig meisje dat op straat leeft. Haar ouders zoeken opvang bij Samusocial.

Als je opvang wil, moet je om 17 uur bellen en je vingers kruisen

“Er zijn steeds minder middelen voor opvang”, getuigt Lleshi in Touché. “Als je er opvang wil, moet je - elke dag opnieuw - om 17 uur bellen en hopen dat er plaats is. Als dat lukt, moet je ’s anderendaags om 8 uur ’s ochtends weer buiten. Het maakt niet uit wat je situatie is – heb je fysieke moeilijkheden, heb je kinderen – je belandt om 8 uur weer op straat. Ouders van mijn leerlingen kwamen mij smeken om tijdens het weekend niet buitengezet te worden, opdat hun kinderen zouden kunnen uitrusten - al was het maar één keer.”

Onaanvaardbaar

Het schandaal rond Samusocial komt niet als verrassing voor Lleshi. “Ik sprak eerder met jongeren die actief waren bij de organisatie, waaronder mijn echtgenote. Je zag dat ze vaak boos waren op Samusocial. Die jongeren deden wat eigenlijk de verantwoordelijkheid had moeten zijn van Samusocial.”

“Die zitpenningen, dat is onaanvaardbaar. Die bedragen zouden rechtstreeks naar de werking van de organisatie moeten gaan. Het is dus goed dat dit schandaal naar boven is gekomen. Niet om de werknemers met de vinger te wijzen, want zij roeien ook maar gewoon met de riemen die ze hebben. Wél om te laten zien dat we dit niet meer tolereren. De graaicultuur is precies een onderdeel van de Belgische cultuur. Dat moet verdwijnen. Geld moet rechtstreeks naar mensen gaan die er nood aan hebben.”