Brel is beter

Het is een beetje onnozel om een top zoveel van het Franse Lied op te stellen. Wie moet daar in? Brel staat hoog, dat staat buiten kijf. Brassens, Moustaki en Piaf hebben recht op een hoge plaats. Ferré, Hardy, Aznavour, Bécaud, Chevalier, Trenet en Gréco kunnen we niet negeren. En bij al die namen hoort een bepaald geluid, een klank die typisch de hunne is. Niet zo bij Gainsbourg. Die kon alles. Chanson, jazz, pop, disco, reggea.

Rudolf Hecke is Gainsbourgzot. Kent het repertoire uit het hoofd. Weet alles over Serge. Bijvoorbeeld dat die eigenlijk Lucien heette. Maar dat wisten wij ook, van toen Rudolf de vorige keer in Interne Keuken was. Dat was naar aanleiding van de biografie die hij over Serge Gainsbourg, Lucien Ginsburg, had geschreven.

Zaterdag is Rudof er weer. Hij is langs de plekken gereisd waar Gainsbourg geleefd en gezongen heeft en heeft daarover Parcours Gainsbourg geschreven. Een soort reisgids. De meest dramatische plek is ongetwijfeld Rue de Verneuil 5bis, Paris. In de vijfentwintig jaar die voorbij zijn gegaan sinds de dood van Serge Gainsbourg, hebben slechts weinig mensen het huis waar hij woonde mogen bezoeken. Na de dood van Serge is daar niets aangeraakt of van plaats veranderd. Rudolf Hecke, dames en heren, heeft de Rue de Verneuil 5 aan de binnenkant gezien.

Reden genoeg om hem zaterdag aan de Interen Keukentafel uit te nodigen.