"Brussel is een beetje zoals het leven zelf. De stad is een soort wave die leeft."

"Door sociale media lijkt het alsof mensen constant zagen en klagen. Wel, ik zie af en toe iets van de wereld en vind nochtans dat we het hier ongelofelijk goed hebben. De tijd die we investeren in klagen, moeten we benutten om opportuniteiten te pakken of te creëren", zegt Wim Ballieu in "De Bende van Annemie". 

Het probleem van onnodig klagen ziet Ballieu ook opduiken wanneer er over Brussel gepraat wordt. Vijf jaar geleden verhuisde hij zelf van Gent naar Brussel. "Mensen zeiden mij toen: het is een stad waaraan je moet wennen en na drie jaar zal je het daar beu zijn. Maar ik word net enorm getriggerd door Brussel! De stad heeft veel mogelijkheden, is multicultureel, en er komen mensen van over heel de wereld samen." 

"Toch zijn de krantenberichten over Brussel zeer negatief. Er wordt geschreven over vandalisme, terrorisme, de achteruitgang van de economie, enzovoort. Ik vind dat we de uitdagingen in Brussel niet mogen banaliseren. Maar door erover te klagen, gaan we de problemen niet oplossen."

Eerst gaat het over stoppen met zagen. Daarna moet je constructief denken

Verliefd op Brussel

Ballieu geeft toe dat hij zich niet meteen thuis voelde in Brussel. Hij heeft twee jaar nodig gehad om te wennen aan de stad. "Brussel is een beetje zoals het leven zelf, het is zoals een wave die leeft. De stad verandert heel snel en voortdurend. Je krijgt er een constante instroom van mensen en nieuwe culturen. En daardoor ben ik ook zo verliefd op Brussel. Ik kan mee surfen op die wave maar als ik er morgen uit verdwijn dan zal niemand daar om rouwen." 

Lees ook