De Wereld Vandaag
Christ'l kreeg een bekkenbodemmatje ingeplant, maar dat liep fout
za 23 nov. - 8:22
In Australië hadden ruim 1.350 patiënten samen farmabedrijf Johnson & Johnson voor de rechter gedaagd, omdat de bekkenbodemmatjes die ze ingeplant kregen veel te veel nevenwerkingen veroorzaakten. De rechter gaf de vrouwen gelijk. Het bewijs is “overweldigend” en de producent “slordig”. Begin volgend jaar wordt de schadevergoeding bepaald.
Wat is zo’n bekkenbodemmatje, een "pelvic mesh" en wat doet het? "Het vervangt eigenlijk het echte bekkenbodembindweefsel, als dat niet weer werkt," zegt VUB-hoogleraar gynaecologie Hendrik Cammu. Het is bedoeld tegen orgaanverzakkingen en incontinentie.
En wat is de bekkenbodem? Die sluit de buikholte onderaan af en is een steun voor de onderste organen zoals blaas, baarmoeder of darmen. Goed werkende bekkenbodemspieren zorgen ervoor dat je geen urine of stoelgang verliest als je hoest of niest. Ze spelen ook een positieve rol bij seksuele activiteit. Met gerichte oefeningen kunnen de spieren worden versterkt, bijvoorbeeld na een bevalling. Bij veel patiënten met klachten werd een implantaat gebruikt.
Zoals bij Christ'l Van De Looverbosch (61). Zij kreeg in 2011 twee keer een bekkenbodemmatje ingeplant, voor een verzakking van de baarmoeder en de blaas. Volgens haar gynaecoloog was dat “de beste oplossing”, vertelt ze in “De wereld vandaag”. Maar het liep niet goed af.
Van De Looverbosch heeft permanent pijn in de onderbuik en de liezen; ze kon op de duur niet meer stappen of fietsen en belandde uiteindelijk in een rolstoel. Als gevolg daarvan moest ze haar baan als onthaalmoeder opgeven. Ze is herhaaldelijk opnieuw geopereerd, maar zonder resultaat. "Het kwaad is geschied, zei een arts mij." Het probleem is dat de netjes krimpen en vergroeien met het lichaam.
Wij worden niet geloofd
"Ik had nooit gedacht dat dit zulke grote gevolgen zou hebben," zegt slachtoffer Christ'l Van De Looverbosch. Op voorhand was ze helemaal niet op de hoogte van de risico’s. En ook nu nog botst ze op een muur: "Wij worden gewoon niet geloofd." De nevenwerkingen verschillen ook van vrouw tot vrouw.
In tegenstelling tot Australië is in ons land een gemeenschappelijke schadeclaim niet mogelijk, zegt Van De Looverbosch. Zij persoonlijk is al zes jaar in een proces verwikkeld. Hoeveel slachtoffers er zijn in België is niet geweten. In Nederland zou het over zo’n 1.500 vrouwen gaan. 40 van hen hebben ook een schadeclaim ingediend.
VUB-gynaecoloog Hendrik Cammu heeft een jaar of tien geleden zelf 12 van die bekkenbodemmatjes ingeplant. Hij hield er daarna mee op, "omdat er te veel neveneffecten waren en omdat de matjes kunnen eroderen, dat wil zeggen dat ze konden doorbreken en bloot lagen". Op zich is de techniek een prima idee, zegt Cammu, en zo’n matje plaatsen is ook niet moeilijk. Het probleem is dat het niet te voorspellen valt hoe het lichaam erop reageert.
Bij een klein percentage vrouwen – maar in absolute cijfers zijn dat er veel – is sprake van "verminkende effecten" en is zware chirurgie nodig om het matje te verwijderen, zonder garantie op succes. "In de Verenigde Staten zijn nu al artsen gespecialiseerd in het verwijderen van defecte matjes," merkt Cammu op.
Het bedrijf heeft het matje erg gepromoot
Zo’n tien jaar geleden was er een "boom" in bekkenbodemmatjes; er zijn er vele honderdduizenden geplaatst. Dokter Cammu spreekt over "overconsumptie" en dat had zeker te maken met de houding van producent Johnson & Johnson.
"Het matje is erg gepromoot. Mensen van het bedrijf waren zelfs aanwezig tot in de operatiekamer. Dokters kregen ook bonussen van het bedrijf." De laatste jaren is het enthousiasme op medische congressen veel kleiner. "De opkomst en ondergang van het matje," noemt Hendrik Cammu het.
Nu maakt Johnson & Johnson geen bekkenbodemmatjes meer. In de Verenigde Staten mogen ze enkel nog in het kader van wetenschappelijke studies worden gebruikt. In België worden ze veel minder ingeplant sinds de terugbetaling door de ziekteverzekering werd stopgezet in 2015.
De overwinning van de slachtoffers in Australië geeft patiënte Christ'l Van De Looverbosch niet veel hoop: "Mijn enige zorg is: hoe krijg ik mijn gezondheid, mijn leven terug?"
Bron: vrtnws.be en 'De Wereld Vandaag'
