"Ik snap heel goed dat meer ouders sinds de coronacrisis in een parentale burn-out terechtkomen"

"Wij hebben twee kindjes, waaronder een zoon met autisme. En wij zijn het voorbije jaar als koppel toch al met ernstige uitdagingen geconfronteerd. Niet dat dit bij ons tot een burn-out geleid heeft, maar wel tot serieuze vermoeidheid. En zeker corona doet daar geen deugd aan. We moeten de kinderen extra bezighouden omdat ze hun hobby’s hebben moeten opgeven. Er is ook nauwelijks of geen opvang meer door de grootouders.  Komt er nog bij dat we sinds 2019 ook bezig zijn met verbouwingen. Ik snap heel goed dat meer ouders sinds de coronacrisis in een parentale burn-out terechtkomen."

Ik snap heel goed dat meer ouders sinds de coronacrisis in een parentale burn-out terechtkomen.

"Als ik naar mijn dag kijk: het huishouden, het thuiswerk, een gesprek met de therapeute voor mijn zoon met autisme,... het is een echt een puzzel, maar dat zal in veel gezinnen wel zo zijn.  Je hoort dan berichten als 
'probeer je kinderen zoveel mogelijk thuis te houden van de opvang', of 'laat je kinderen niet met de bus gaan als het niet nodig is'. Allemaal goed en wel, maar hoe regel je dat? Een nieuwe harde lockdown zou ik echt niet zien zitten."

"Neem nu de regel dat kinderen nog maar één hobby mogen hebben.  Dan vragen de kinderen mij: 'waarom nemen ze zulke maatregelen, als die toch niet helpen?' En dan moet ik zeggen dat ik het ook niet weet. Het is lastig dat je dat niet uitgelegd krijgt, dat je dat onbegrip niet kan wegenemen."

"Ook als koppel is het niet evident. Als je allebei van thuis uit werkt, de muren op je ziet afkomen, je nauwelijks nog contacten buitenshuis hebt, en de kinderen extra aandacht vragen, dan snap ik dat ouders dit op elkaar gaan uitwerken. Gelukkig is dat  bij ons niet het geval."

"Ik denk dat mensen het soms wel moeilijk hebben om aan te geven dat het moeilijker gaat, dat we daar niet altijd even open over zijn. Het is nu nog een beetje een taboe, maar als deze coronacrisis nog lang duurt zullen ouders er wel meer en meer voor uitkomen dat ze het lastig hebben. Zoals nu ook weer met de afgelasting van de paaskampen. Reken maar dat veel ouders met de handen in het haar zitten.  Bij momenten is het wel moeilijk om als mama positief te blijven.  Maar we trekken ons op aan de mooie dingen."

Beluister het gesprek met Annelies in 'De Wereld van Sofie' via Radio 1 Select

"Perfectionistische ouders zijn het meest vatbaar"

Bij Annelies is het gelukkig niet zover, maar uit onderzoek van de UCLouvain blijkt dat 1 op 12 ouders in ons land  een parentale burn-out heeft. Onderzoek bij meer dan 17000 ouderparen dat sinds 2015 wordt gevoerd in 42 landen. En België is bij de slechtste leerlingen van de klas.   

Bart Soenens,  professor ontwikkelingspsychologie aan de UGent legt uit wat een parentale burn-out juist inhoudt: "Het is een sterk gevoel van uitputting, waardoor je als ouder de energie niet meer kan opbrengen om je ouderlijke taken uit te voeren. Je voelt je geen competente ouder meer. In sommige gevallen ontstaat er ook een emotionele afstand tot de kinderen. Alleen de hoogst noodzakelijke taken worden nog vervuld. De brooddoos raakt nog gevuld, maar meegaan in de emotionele leefwereld van kinderen is er niet meer bij."

"Perfectionistische ouders zijn het meest vatbaar. Ze leggen de lat hoog, willen geen fouten maken maar uitgerekend bij opvoeden is een foutloos parcours onmogelijk. Ook alleenstaande ouders zijn extra kwetsbaar. En we zien het vaker bij moeders dan bij vaders. Alllicht omdat de ouderrol bij vrouwen nog altijd dichter bij hun identiteit ligt."

"Dat landen als België zo slecht scoren heeft te maken met de individualistische invulling van het ouderschap. Opvoeding is hier een persoonlijke verantwoordelijkheid, problemen worden als een persoonlijk falen gezien. In landen waar parentale burn-out veel minder voorkomt (Peru, Thailand, Turkije), is opvoeding meer een collectieve verantwoordelijkheid, zijn de taken meer verdeeld binnen een breder sociaal netwerk. "

"Over de impact van de coronacrisis hebben we nog geen echt concrete cijfers maar we zien wel dat telethuiswerk er serieus inhakt. Ouders hebben het gevoel dat ze alles maar half gedaan hebben - hun werk, de opvoeding van de kinderen - en niets echt goed."

Over de impact van de coronacrisis hebben we nog geen echt concrete cijfers maar we zien wel dat telethuiswerk er serieus inhakt.

Beluister het gesprek met Bart Soenens in 'De Wereld van Sofie' via Radio 1 Select

Lees ook: