Cyberpesten: de politiek als voorbeeld?
wo 5 jul. - 8:51
“Mevrouw, meneer, u moet begrijpen dat ik u echt wou spreken”, de schooldirecteur schraapt zijn keel en neemt een blad papier dat voor hem ligt.
“Het begon onschuldig met enkele grapjes op sociale media, maar al snel noemde uw zoon een medeleerling consequent leugenaar op Twitter. Vorige week volgde dan een eerste dreigement, en dan kwam er de kers op de taart: een filmpje waarin het hoofd van zijn favoriete slachtoffer monteerde en op YouTube iedereen kon zien hoe de jongen zogezegd in elkaar geslagen wordt.”
De directeur pauzeert even.
“Dan zijn er nog de opmerkingen over sommige meisjes in de klas en obsessie met bloed. Er zijn de aantoonbare leugens, er zijn…”
Stel dat dit een echte schooldirecteur zou zijn over een leerling, dan weet ik hoe het gesprek zal verder lopen. Wellicht is het een voorbode van een schorsing. Vandaag wordt het ook door sommige een moderne versie van presidentieel gedraag genoemd.
Cyberpesten is een belangrijk probleem onder andere onder jongeren. Pesten is niet nieuw, maar cyberpesten snijdt vaak nog net iets dieper. Het pesten komt namelijk zo letterlijk de slaapkamer binnen via de Smartphone.
Steeds meer scholen proberen dit fenomeen te bestrijden. En goed nieuws: in de meeste landen lijkt het cyberpesten af te nemen, al blijft elk slachtoffer er een te veel.
Het is moeilijk in te schatten welke invloed het politieke online gedrag kan en zal hebben op cyberpesten onder jongeren. Er zijn nog geen nieuwe Amerikaanse cijfers. ProPublica verzamelt ondertussen wel gevallen van pestproblemen op Amerikaanse scholen waarbij de naam van de president als verdediging of als reden gebruikt werd. In de periode tussen oktober en mei, werden er 54 van dergelijke incidenten gemeld.
Los van politieke voor- of afkeuren, is dit een opvoedingsuitdaging: kinderen en jongeren zien vandaag hoe bepaald pestgedrag kan en zelfs lijkt beloond te worden.
Het blijft daarom essentieel dat we kinderen blijven leren dat ze verantwoordelijk zijn voor hun daden en dat hen laten nadenken over mogelijke gevolgen van hun gedrag. En dat veel van wat ik schreef in de inleiding vandaag wel degelijk strafbaar is.
Behalve dan voor sommige politici.
