Darwin in de stad

Het oefenterrein van de Kadan-rijschool in de Japanse stad Sendai. Op het eerste gezicht niet meer dan een asfaltwoestijn, maar voor stadsbiologen is het gewijde grond. Door de zwarte kraaien die er wonen. Die hebben geleerd hoe ze de traag rondtoerende auto’s van de rijschool kunnen gebruiken als notenkrakers. Ze leggen noten op het parcours en wacht tot er een auto passeert. Horen ze een krak, dan weten ze dat er iets te eten valt.

Kraaien uit de buurt zijn het gedrag al gaan imiteren. Ze doen het nu overal in de stad. Bij verkeerslichten en scherpe bochten of in de file. Overal waar auto’s traag voorbij rijden. Zelfs in andere Japanse steden zijn er al notenkrakende kraaien gesignaleerd in het verkeer. Slimme weggebruikers.

Is dat nu wat ze evolutie noemen? Survival of the fittest? Meeuwen die denken: dan maar vuilzakken in plaats van vis? Mezen die weten hoe je een melkfles open krijgt of muggen die de metro nemen? ‘Darwin in de stad’, het nieuwe boek  van bioloog Menno Schilthuizen staat er vol van: dieren die zich met succes aanpassen aan een stedelijke omgeving.

Een heerlijk boek is het. Wij, stadsmussen, kijken plots met hele andere ogen naar al dat beton rondom ons. Vroeger dachten we dat evolutie iets was wat miljoenen jaren duurde, nu zien we het overal rondom ons gebeuren, terwijl we er op staan te kijken.