"Dat we een goede match waren, was meteen duidelijk"

Het was een donderdagochtend. Alexandre en ik waren aan het brainstormen over het onderwerp voor onze Belgodyssee. Ik had hem net een artikel laten lezen over een tiener van zestien die dringend crisisopvang nodig had, en die uiteindelijk door zijn advocaat thuis werd opgevangen. Nergens bleek er een bed beschikbaar te zijn. Hoewel de jongen niets misdaan had, was een nacht in de cel anders de enige overgebleven optie.

Dat raakte ons.
‘Hier moeten we iets mee doen’, zeiden we tegelijk.
Na wat research bleek al snel dat er niet alleen in Vlaanderen, maar in heel België een groot tekort is aan (crisis)opvang voor kinderen die niet langer bij hun ouders kunnen leven. We besloten dat we onze reportages zouden maken over het tekort aan opvangplaatsen in de jeugdhulp, en dan voornamelijk bij pleeggezinnen.

We hadden elkaar nog maar één keer gezien, maar we zaten meteen al urenlang samen op mijn kot te praten en te plannen alsof we elkaar al jaren kenden. Enthousiast begonnen we die donderdagochtend dus rond te bellen. Al snel hadden we twee volledige dagen vol afspraken gepland.

We spraken met de voorzitter van een Waalse pleegorganisatie, die ons vertelde dat er in Wallonië  momenteel zo’n 250 kinderen op een wachtlijst voor een pleeggezin staan.
We interviewden een jeugdrechter, die ons zei dat er voor zo’n 28,5% van de jongeren die het nodig hebben, geen crisisopvang beschikbaar is.
We gingen op bezoek bij een pleeggezin, waar een jongetje woont dat als baby maandenlang in het ziekenhuis heeft geleefd. Niet omdat hij ziek was, maar omdat hij nergens anders terechtkon, omdat er nergens plaats voor hem was.

Twee weken lang hebben Alexandre en ik elkaar vrijwel dagelijks gezien. Van onze research tot onze interviews tot lunches, veel gelach en lange autoritten dwars doorheen België. Alles hebben we samen gedaan.

Tijdens één van die autoritten, ergens tussen Brussel en Charleroi, besloten we dat we het hier niet bij konden laten. Allebei vinden we het jammer dat er over het algemeen zo weinig samenwerking is tussen onze twee taalgemeenschappen. Allebei vinden we dat de problematiek rond het enorme plaatstekort in de jeugdhulp meer aandacht verdient.

Wat we gaan doen weten we nog niet, maar dat dit nog maar het begin is van ons avontuur samen, is duidelijk. Alleen al daarom is deze Belgodyssee voor ons meer dan geslaagd!

Bekijk de foto's: