David Byrne - American utopia

Opeens heeft David Byrne de leeftijd van een levende legende. Een Classic. Kwam hij 10 jaar geleden, bij zijn vorige solo-plaat 'Everyhting that happens will happen today', naar Rock Werchter? Nee, hij stond in de Koningin Elisabethzaal in Antwerpen. Nu met 'American utopia': wél op Werchter. Nochtans liggen die platen muzikaal niet ver van elkaar. 'Everything...' is een tikje minder elektronisch en ondertussen heeft Byrne Dirty Projectors en tUnE-YaRdS ontdekt, maar er zijn veel gelijkenissen tussen beide albums: muziek van Brian Eno om maar de belangrijkste te noemen. David Byrne heeft altijd en veel samengewerkt en dat is op 'American utopia' niet anders. Maar liefst 25 mensen dragen bij aan de 10 nummers, everybody’s coming to his house.

David Byrne is een kunstenaar die met verwondering en precisie naar de wereld kijkt. Naar Amerika in dit geval. Hij bezingt kommer en komedie van het dagelijkse leven: met de blik van een vluchteling in Gasoline and dirty sheets, een kip (!) in Every day is a miracle, of een kogel in Bullet. De songs voelen vertrouwd, zijn stem tegelijk scherp en bedekt met de ruis van hogere leeftijd (Byrne wordt 66 in mei). Meer dan een rijpere stem en grijze haren stelt die leeftijd niet voor, want op het podium beweegt Byrne zoals hij altijd heeft gedaan: verheven houterigheid. Concerten blijven een spektakel. Single Eveybody’s coming to my house steekt boven de andere nummers uit. Ook de performance bij Stephen Colbert. De andere nummers zijn niettemin fijn om te ontdekken: inventief, relevant, geestig. Heel benieuwd hoe dat er op het podium van Werchter gaat uitzien.