David Troch

mijn goede vader

dat jij nog altijd op aarde dwaalt. mijn goede vader
deed het me elke zondagochtend geloven. hij haalde
je uit je harnas, plaatste jouw beeltenis op het dressoir,
streelde daarbij, schromelijk bewust, je boeventronie.
en daar was je dan: boven mijn kinderhoofd sloofde je
je andermaal uit. dat ging je goed af als dode. ik herinner
mij mijn goede vader in een voor hem atypische pose.
en dan dat heupwiegen. hij wou mij tot hetzelfde bewegen.
er zit een stukje elvis in elk van ons. bij mij zit het goed
verstopt. mijn goede vader kreeg mij nooit zo zot
dat ik jouw gedaante aan ging nemen. dat jij nog altijd
op aarde dwaalt, het is marketing, mister presley.
een zelfbedruipend businessmodel houdt jou in leven.
ik heb gekte nooit begrepen, maar het is onmiskenbaar:
massaal roept men jou aan. een religie draagt jouw naam.