Franse presidenten willen door de bank genomen herverkozen worden. En als de kieswet dat niet meer toelaat, gaan ze voor een plek in de geschiedenisboeken. Dat gebeurt meestal middels cultuurinstellingen en/of infastructuurwerken. Denk aan musea, bibliotheken, glazen piramides ...
In het geval van Nicolas Sarkozy kan het natuurlijk om een en-en-verhaal gaan. Niemand twijfelt eraan dat de huidige president zich verkiesbaar zal stellen voor een volgende ambtstermijn, al is het onzeker of hij de eerste ronde wel zal overleven.
We vragen ons af of Sarkozy's momentane dadendrang op het internationale politieke toneel - wie voerde het eerste luchtaanval uit op Libië ? wie controleert de luchthaven van Ivoorkust? - electoraal gehonoreerd zal worden. De kiezer laat zich doorgaans inspirereren door binnenlandse aangelegenheden als koopkracht en tewerkstelling.
Frankrijk is tegenwoordig natuurlijk voorzitter van de G8 en de G20, en in dat kader kunnen we Sarkozy's reis naar Japan en pleidooi voor internationale atoomafspraken zien. Maar de Arabische revoluties en de crisis in Ivoorkust zijn toch geen economische aangelegenheden?
Een ding is zeker, voor de infrastructurele sporen die hij wil nalaten - 'le Gran Paris' - zal hij met één legislatuur niet toekomen.
Lees en beluister ook
-
Herverkiezing Sarkozy met Libisch geld?
-
Le Canard boert goed, met dank aan Sarkozy
-
Wordt Marine Le Pen de volgende Franse president?
-
"Po co nam reanimacja Trójk?ta Weimarskiego"
- De teloorgang van de Franse diplomatie
-
Sarkozy situeert de Elzas in Duitsland
-
Ça commence à chauffer pour Sarkozy
- De Elzas blijft achter Sarkozy staan
- Nicolas Paul Stéphane Sarközy de Nagy-Bocsa
- Le petit Nicolas