“De beelden en geuren van die lijken blijven terugkomen”

Nachtmerries

Gui Polspoel kwam in Rwanda als eerste journalist in een kerk waar zeshonderd mensen in waren samengedreven en waar dan granaten in waren gegooid. Gui ziet de beelden nog zo voor zich. “Ik ruik ze zelfs nog,” zegt hij.

In de kerk lagen 600 tot 800 lijken in staat van ontbinding.

Hij vertelt dat de deuren van de kerk drie à vier weken niet open waren geweest toen hij en zijn ploeg er aankwamen. Hij schat dat er 600 tot 800 lijken in staat van ontbinding in de kerk lagen. Gui krijgt er soms nog nachtmerries van. “Dat zijn beelden en geuren die blijven terugkomen,” vertelt hij. Ook geuren kunnen dus in je geheugen opgeslagen worden, iets waar Gui nooit bij had stilgestaan.

Ontslag

Toen Gui terugkwam uit Rwanda, werd hij niet opgevangen. Er was geen aandacht voor wat hij had meegemaakt. De reportage over de genocide die hij voor Panorama maakte, was meteen ook het laatste wat hij voor de VRT deed. De reportage werd in mei uitgezonden, en in augustus nam Gui ontslag. Deze ervaring speelde zeker mee. “Je emoties worden ineens sterker, je wordt helemaal door elkaar geschud,” vertelt Gui. En dan neem je sneller radicale beslissingen.

En nu?

Tijden zijn veranderd, hopen we. Is er nu een opvangnet voor journalisten die terugkomen? We vroegen het in De bende van Annemie aan oorlogsjournalist Rudi Vranckx. We belden hem op in Irak.

Het duurde lang voor er iets veranderde.

Volgens Rudi Vranckx is er iets veranderd, maar heeft dat allemaal lang geduurd. “Een vijftal jaar geleden kregen we het aanbod om met traumapsycholoog Erik De Soir te praten,” zegt Rudi. Hij herinnert zich nog goed de eerste keer dat dat gebeurde. Hij was toen met zijn ploeg naar Syrië geweest, waar ze bijna vermoord waren. “Er zaten aantal bazen bij het gesprek met Erik op de VRT, en niemand zei natuurlijk een woord,” vertelt hij.

Beluister hieronder het interview met Gui Polspoel en het volledige telefoongesprek met Rudi Vranckx.